ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ "ΣΗΡΑΓΓΑΣ ΟΥΤΟΠΙΑ "

Rauno Kalda

σχοινοτενής κωνοειδής σε αιώνων μήκη έτρεχε η σήραγγα, έτρεχε και στένευε • στο ακρότατο σημείο μόρφωνε στιγμή φωτός • μου έδινε υπόσχεση στην απεραντοσύνη • έτρεχα στο κατόπι της, έτρεχα κι απάντεχα να φθάσω και να διαπεράσω τη στιγμή φωτός • μα η σήραγγα περιγελούσε και με χλεύαζε και όσο σίμωνα, πίσω καμπές γλιστρούσε • κρυφτό έπαιζε με εμένα και με τη στιγμή φωτός • 

να’ ναι πάνω απ’ το κεφάλι μου ένας Ήλιος στρόγγυλος πορτοκαλής που να γελά στην κτίση και να’ χει εμένα ακτινοβολημένη εκλεχτή, εύμορφη άσχημη δίχως σχήμα από το θάμβος του, σχηματική μορφή περίπου • μόνον απ’ έξω • μέσα μου ευκρινής να’ μαι και φωταγωγημένη • εισρέει το φως από την κορυφή κι αυτόφωτο τον νου μου ανάβει • τα μάτια μου δύο λαμπιόνια να φωτίζουν την ενόραση ή δύο εστίες να μαζεύουν τα δεμάτια φως και να το διαχύνουν χιλιοστό στο χιλιοστό μες στην ψυχή και στων οστών μου το μεδούλι και στα σπλάχνα • γίνομαι περίλαμπρος ναός • ηλιόλουτρο γινωμένης άνοιξης ή νιούτσικου καλοκαιριού τούτο θυμίζει • τόσο θερμό όσο χάδι • έτσι υπέρλαμπρη θωρώ και μεταλαμπαδεύω γύρω • στο απέραντο φως του απέραντου μετέχω •

πότε θα διασκελίσω τη στιγμή φωτός και πώς θα ποτιστώ το άπλετο της απεραντοσύνης;

ν.σ.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ A Lifetime Photography