ΓΥΘΕΙΟ Στο Αυγουστιάτικο απομεσήμερο, βγήκε η ψυχή
στα μονοπάτια τα κρυφά να σεργιανίσει..
Να ακούσει λόγια άρρητα, σε μια σταλιά ζωής
να ξεδιψάσει..
Ένας μικρός αέρας την καλωσόρισε
χαϊδεύοντας τις φυλλωσιές στο πέρασμά της..
Ο τροβαδούρος τζίτζικας το πιο όμορφο τραγούδι του
βάλθηκε να της λέει..
Τι κι αν ήταν πάντα το ίδιο..?!
Η θάλασσα συστήθηκε κι ενώ φιλούσε την αμμουδιά
ψιθύριζε…
Σ…αλςςς σ…αλςςς σ…αλςς..!!
Περήφανη ..και συνάμα συνεσταλμένη..
Φιλική .. και άγρια..
Πόσες όψεις η γαλανή μαγεία..
Και κάπου εκεί στο μενεξεδί δείλι
επέστρεψε η ψυχή χορτάτη απ’ ομορφιά..!
Μα … πάντα διψασμένη…!
(Στέλλα Σοφία Ν. Ζυγούρη8/2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου