ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ "Μία πύλη με κλειδί"

 

painting -Sabine Jacobs

 

 

Όταν στου δειλινού την άκρη
η ημέρα τη νύχτα συναντά
της λέει όλα σου τα μυστικά
και αυτή σε όνειρα τα κεντά.

Η ζωή σου πάντα μετρημένη
σαν τίποτα άλλο ν΄ απομένει
μόνο να βρεις, μια κάποια λέξη,
τυπική , ο χρόνος να κυλά.

Όλα είναι ίδια με μια ματιά
τίποτα την ηρεμία να μη χαλά,
ο γύρω κουρνιαχτός, ας σιωπά,
τούτο ας κάνει τη διαφορά.

Μα η μέρα όλο κάτι παίρνει
το αναπάντεχο σου φέρνει,
ότι με τη ζωή αιώνια παλεύει
στα μάτια σου το ζωντανεύει.

Το χαλάζι την πόρτα σου κτυπά.
Ο κόσμος σου ,αίφνης, διαφεύγει,
μέσα από τα χέρια σου ξεφεύγει,
η ελπίδα μοιάζει να σ΄ αποφεύγει.

και τότε ένα το καταφύγιο
το δικό σου το κρησφύγετο
σε καμβά να δημιουργήσεις
μονοπάτι να σχηματίσεις

πύλη με κλειδί να ζωγραφίσεις
να σκεφτείς πως θα την ανοίξεις
να βρεις ότι έχεις λαχταρήσει
ότι ,δεν έζησες και έχεις ποθήσει.

Στον καμβά που του έδωσες ζωή
να χαθείς σε ότι έχει ζωγραφιστεί.
Μα όποτε την κρυφή πύλη ανοίγεις
τη μοναξιά και τη θλίψη βρίσκεις.

Το χρώμα που διάλεξες, ίσως φταίει,
το πινέλο που το κρατά αδέξιο χέρι
ίσως ,έπρεπε καλύτερος καμβάς
μήπως φταίει ο ήρωας που αγαπάς,

οι σκιές της ψυχής σου ,που φοράς,
τάχα ,που συνήθισες ότι βλέπεις,
ίσως, φταίει που έμαθες να θέλεις
χωρίς να μετράς, τι δάκρυα θα φέρεις …
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης