από την καρδιά.
Απ’ την παλάμη σου σαν πετονιά
η γραμμή ζωής,
κεντάει αόρατα αγάπη
σε καμβάδες.
Με δύο πόρους μυστικούς
θηλάζεις τη ζωή,
σβήνεις την πείνα του παιδιού,
δαμάζεις την ορμή του άντρα.
Με δάκρυ απήγανο
ξορκίζεις μάγισσες κακές και ξωτικά.
Φοράς στην πλάτη σου
θύελλες πανωφόρια.
Στ’ αχτένιστά σου
τα νυχτερινά μαλλιά
νέα φεγγάρια ηλεκτροδοτούνται.
Βαθιά στα σπλάχνα σου
θεμελιώνεις τη ζωή.
Γιατί εσύ
γεννήθηκες Γυναίκα.
Βαρβάρα Χριστιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου