Τα πεδία των μαχών
Καρποφορεί η θάλασσα νότιους ανέμους,
τα χελιδόνια καταφθάνουν σε ριπές
ξεχύνεται η γύρη, νέο σπέρμα,
αρπάζεται ο ήλιος από τους σιδερένιους φράχτες, τις ταράτσες,
τα κεραμίδια τις καμινάδες και σκαρφαλώνει.
Οι άνθρωποι στέκουν λίγο και θαυμάζουν·
ετοιμάζουν το πρωινό τους σφυρίζοντας και σιγοτραγουδώντας,
αυγά, καφέ, φρυγανισμένο τοστ και βούτυρο.
Μετά ξεχνιούνται όλοι,
μέσα στη γκρίνια της νέας μέρας,
κανείς δεν σκέφτεται να περισυλλέξει τα πτώματα του χειμώνα·
δεν πειράζει,
αργά ή γρήγορα, τα απορριματοφόρα
θα βγούν στη γύρα.
Δεν έχουν πιάσει ακόμα
οι μεγάλες ζέστες.
Ούτε που παίρνεις μυρωδιά,
πόσοι νεκροί κείτονται
άταφοι,
στα πεδία των μαχών,
της ζωής των άλλων.
......................................
Η φωτο αντλήθηκε από
Besthistorysites. net
30 πόντοι σίδερο μασίφ
Σε λίγο ο αέρας θα είναι πρίμος.
Θα σηκώσουμε πανιά για τις καινούριες εποχές που ανατέλλουν.
Είναι οι ίδιες που ανέτειλαν και χθες,
μα δεν πειράζει,
εμείς θα τις λέμε καινούριες·
δεν φτιάχνουμε εμείς τις εποχές,
δεν είναι δική μας υπόθεση,
ξέρουμε καλύτερα απ' τον Δημιουργό;
Εμείς θα πλέουμε πρίμα,
κάποιοι θα βυθιστούν μεσοπέλαγα
άλλοι θα βρίζουν
άλλοι θα νοσταλγούν
κάποιοι θα τραβάνε κουπί
κάτω στις μηχανές θα πνίγονται στο κάρβουνο,
είναι και κείνοι, οι σκυφτοί,
στις σκάλες,
που πάνω τους πατάνε για να ανέβουνε οι άλλοι.
Όμως αυτά,
δεν είναι δική μας υπόθεση.
Εμείς είμαστε στο κατάστρωμα, στον ανοιχτό αέρα,
πληρώσαμε το εισιτήριο,
τί γίνεται πιο κάτω δεν μας νοιάζει,
πιο πάνω τί υπάρχει δεν μας ενδιαφέρει.
Μόνο μην πέσουμε σε καταιγίδα
κι αρχίσει, το σιδερένιο χώρισμα να τρίζει.
Βέβαια, μας διαβεβαίωσαν με σιγουριά στα εκδοτήρια·
το χώρισμα,
είναι 30 πόντοι σίδερο μασίφ.
Βαστάει γερά.
Σε λίγο ο αέρας θα είναι πρίμος.
Θα σηκώσουμε πανιά για τις καινούριες εποχές που ανατέλλουν.
Είναι οι ίδιες που ανέτειλαν και χθες,
μα δεν πειράζει,
εμείς θα τις λέμε καινούριες·
δεν φτιάχνουμε εμείς τις εποχές,
δεν είναι δική μας υπόθεση,
ξέρουμε καλύτερα απ' τον Δημιουργό;
Εμείς θα πλέουμε πρίμα,
κάποιοι θα βυθιστούν μεσοπέλαγα
άλλοι θα βρίζουν
άλλοι θα νοσταλγούν
κάποιοι θα τραβάνε κουπί
κάτω στις μηχανές θα πνίγονται στο κάρβουνο,
είναι και κείνοι, οι σκυφτοί,
στις σκάλες,
που πάνω τους πατάνε για να ανέβουνε οι άλλοι.
Όμως αυτά,
δεν είναι δική μας υπόθεση.
Εμείς είμαστε στο κατάστρωμα, στον ανοιχτό αέρα,
πληρώσαμε το εισιτήριο,
τί γίνεται πιο κάτω δεν μας νοιάζει,
πιο πάνω τί υπάρχει δεν μας ενδιαφέρει.
Μόνο μην πέσουμε σε καταιγίδα
κι αρχίσει, το σιδερένιο χώρισμα να τρίζει.
Βέβαια, μας διαβεβαίωσαν με σιγουριά στα εκδοτήρια·
το χώρισμα,
είναι 30 πόντοι σίδερο μασίφ.
Βαστάει γερά.
το site: Visit Singapore
Άνοιξη άνοιξε,
τελείωσε ο χειμώνας·
δεν μας ακούς
που σου χτυπάμε δυνατά;
Είμαστε πρόσφυγες
από τον περασμένο αιώνα,
δέντρα κυρτά
κυνηγημένα απ το βοριά.
Μέσα στον κόρφο μας,
κρύβουμε τρομαγμένα,
άγουρα όνειρα,
βλέμματα παιδικά.
Στο άσπρο χιόνι
λίγο έφτασε να σβήσει,
να σταματήσει
η καρδιά στα περασμένα.
Άνοιξε, δώσε μας
λίγη απ' τη θέρμη
του κορμιού σου
κι εμείς θα γίνουμε
στεφάνια δοξασμένα·
κι εμείς θα γίνουμε
μέσα σε γκρίζα χρόνια,
πιστοί μαντατοφόροι σου,
άγγελοι γιορτινοί.
Άνοιξε τώρα,
και θα τραγουδάμε αιώνια,
την εποχή σου
που ολάνθιστη θα 'ρθεί,
μέσα σε γυάλα άθραυστη,
καμπυλωτή
και σε δοκάρια σιδερένια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου