The Kiss by Gustav Klimt
Τώρα που η γη γυρίζει,
ακόμη γυρίζει..
να ζήσω θέλω, γυναίκα εγώ..
Κόκκινα ζουμπούλια ανθίζουν
στην αγάπη, πράσινα μήλα
τρέχουν στο λιβάδι.
Σημασία δεν έχει
που έφυγε η Άνοιξη..
Άλλο κόρφο η αγάπη
να φωλιάσει τα χείλη, δεν έχει..
Στο πρόσωπο, στο στόμα
ξεψυχά η ανάσα με τα φιλιά,
χίλια φιλιά..
Σημασία δεν έχει
που έφυγε ο Χειμώνας.
Αγάπη μου άσε με
στον άνεμο να ζήσω
την βροχή να ντυθώ.
Με φτερά ερωδιού σε τυλίγω
απ' τις τρίλιες των ματιών μου
με φιλιά, χίλια φιλιά..
Μέσα στο χώμα σου τρυπώνω
απ' την ραγισμένη γλάστρα,
το τζάμι θαμπό.
Σημασία δεν έχει που έπεσαν
τα κίτρινα φύλλα στο ποτάμι.
Μέσα από την στάχτη
θα αναγεννηθώ.
Λουλούδι να αδράξω
στο κλαδί σου δε μπορώ.
Τόσο μόνη, δίχως φιλιά, χίλια φιλιά..
Άσε με να ζήσω γυναίκα, εγώ.
Τώρα που η γη γυρίζει,
ακόμη γυρίζει..
Όταν πεθάνει η Άνοιξη
τα πουλιά που φωλιάζουν στα μαλλιά
λεύτερα πετούν στα δέντρα...
7-3-2018
Η Αγάπη μετά την Άνοιξη.
Από την υπό έκδοση ποιητική μου συλλογή , ''Γυναίκα ήταν η βροχή''.
Εύα Λόλιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου