ΠΟΔΑΡΑΣ ΣΠΥΡΟΣ " ΤΟ ΒΑΛΣ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ "

Το βιβλίο του Σπύρου Ποδαρά " Το βαλς των στίχων " κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις " ΟΣΤΡΙΑ" Το βιβλίο αποτελείται από 82 σελίδες και η τιμή του είναι 7.00 Ευρώ .

ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης όπου κατοικώ έως σήμερα Τον Οκτώβρη του 1959 πρωτοείδα την ζωή την οποία αγάπησα αγαπώ και θα αγαπώ

Αυτή είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή Σ.Π.

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

 

Η ζωή

Και ξαφνικά 

η ηρεμία

 η γαλήνη

 ο παράδεισος που ζεις 

σκοτεινιάζει συννεφιάζει και βρέχει

 μόνο αν έχεις πράγματι απολαύσει αυτό που ζούσες μέχρι εκείνη την στιγμή 

πριν την συννεφιά 

απολαμβάνεις και την βροχή

 Μόνο τότε δροσίζεται μαζί με το σώμα και η ψυχή

 και μόνο τότε χαμογελάς ειρωνικά την ζωή

 ξέροντας ότι μπόρα είναι και θα περάσει. 

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Όλεθρος

Δεν μπορείς να λέγεσαι ποιητής

 αν δεν μπορείς να μυρίσεις την θλίψη 

αν δεν μπορείς να ακούσεις την μελωδία των χρωμάτων

 αν δεν μπορείς να δεις το αόρατο

 αν δεν μπορείς να αναπνέεις αγάπη

 αν δεν μπορείς να ζεις 

στο χθες και στο αύριο συγχρόνως

Αν τα μπορείς είσαι δυστυχής 

Ανακωχή με την ζωή μόνο ο θάνατος

Τόλμησε

Ξέρεις τι είναι να φυσά 

ο αέρας το κερί ; 

θάνατος για αυτό 

αθανασία όμως για σένα 

αν το κρατήσεις αναμμένο

Ο άνθρωπος

Ξέρεις τι είναι 

να δίνεις το τέλος της ύπαρξης σου 

στον δυνάστη σου 

και η αγκαλιά σου 

να δέχεται τα καρφιά του 

Ευτυχία γι’ αυτόν 

που θα δει τον πόνο σου 

Ξέρει τι είναι 

ο δυνάστης σου

 να ζήσει 

για να δει την ανάσταση σου 

Δυστυχία για σένα 

που θα τον δεις να πονά

Τώρα ξέρεις τι είναι 

να είσαι άνθρωπος

Νιώθω

Να μπορείς να ακούσεις 

το πέταγμα της πεταλούδας

 είναι ευλογία

 να μπορείς να δεις 

το χέρι που σε σταυρώνει 

είναι ευλογία 

να μπορείς να ακούσεις 

το σ’ αγαπώ από την μάνα σου 

είναι ευλογία 

Να μπορείς να νιώσεις τα χείλη του πατέρα σου

 είναι ευλογία

 να μπορείς να προσκυνήσεις το παιδί σου 

είναι ευλογία

Όταν σ’ έχω στην αγκαλιά μου 

νιώθω ευλογημένος

Η ανατολή

Το δείλι

Κάθε ξημέρωμα 

με κυνηγάνε φωνές ποιητών

 φωνές τόσο ήρεμες μα και τόσο τρομακτικές

 ψυχές που δεν ξέρουν ότι είναι ο ίδιος ο παράδεισος

 είναι η ώρα που η δική μου ψυχή

 επιστρέφει νευρικά στο σώμα 

μην αντικρίσει την ξελογιάστρα πρώτη αχτίνα 

τότε που τα δάκρυα στεγνώνουν στο όνειρό μου 

και γίνονται ιδρώτας 

τότε που καταλαβαίνω ότι είμαι ζωντανός

 Νιώθω μέσα από τις λέξεις την μοναξιά τους 

αγάπη μίσος 

πάθος πόνος 

ευτυχία αγωνία 

Ιθάκη υπομονή 

Κάθε ξημέρωμα ακούω φωνές τόσο σπαραχτικές

 που η καρδιά μου παύει να στέλνει αίμα 

στην ζωή 

προσπαθεί να στείλει τις δικές μου λέξεις 

στον παράδεισο

Κάθε ηλιοβασίλεμα

 κλείνω τα μάτια και περιμένω το χάραμα 

να μ’ ακούσω