ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ "Της Κυριακής, που πνίγηκε στη θάλασσα του καλοκαιριού "

Margaret Morgan

Το στέρεο βάθρο της λιγόστευε να τη βαστάζει και δεν έφτανε Ο απτός της κόσμος μια πλεκτάνη της συνωμοσίας ιθυνόντων Αδρή και μικροκάμωτη μορφή στη διέγερση επιδίωξης διόδων Από του ζωικού το εντός προς το μετά κι υπέρτερα της φύσης Του χώρου το δραστήριο διασκέλισμα και του χρόνου η βιάση Ολόψυχα να ζήσει λαχταρούσε το αλαργινό ταξίδι στο Περού Ολόψυχα τις φτερούγες της ν’ ανοίξει από τη δύναμή της πέρα Τη ρούφηξαν τα κύματα

«φίλη», άρχιζες τις αποστροφές, κι εγώ, η αιχμάλωτη των λέξεων, μέσα μου μείωνα σε «συντρόφισσα» • των ροϊκών λαβυρίνθων • μέσα μου • «δεν πιστεύεις», «δε γνωρίζεις», με είχες επιπλήξει, κι εγώ, η επηρμένη της συγκατάβασης, απλώς δήλωνα διαφωνία • και απορούσα για το απροσμέτρητο βάθος της διαφωνίας • μέσα μου • σε ρούφηξαν τα κύματα κι ορκίστηκα αποστροφή να σου απευθύνω κάθε φορά που στις ράχες τους σκαρφαλώνω, «φίλη, χαίρε»• κάπως αρχαιότροπα, όπως αγαπούσες • «φίλη», όχι γιατί δραπέτευσες στο επέκεινα, μα για να δραπετεύσω από των λέξεων τις μεθορίους • και γιατί ψηλότερα από του διαφορετικού τη σκέπη κατοικεί η αμοιβαία μας απαντοχή ν’ αδράξουμε το νήμα

Θα πουν ότι επέπρωτο Και πως εκείνη Βασιλεύει στο Περού Ή όπου αλλού θελήσει Μα εγώ θα πω Λυπάμαι

λυπάμαι που δεν ανασαίνεις φως και δε σε λούζει ο αγέρας • λυπάμαι που έλιωσε το γήινο σου πάτημα και θυμώνω • γιατί το νερό να μας ποτίζει έγινε, όχι να μας καταπίνει

ήθελα τώρα να’ σαι εδώ και μια φορά αληθινά μαζί σου να μαλώσω

ν.σ.

Η φωτογραφία από A Lifetime Photography