ΚΟΤΣΟΒΟΛΟΥ ΑΘΗΝΑ "Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ "

Σε τούτη τη φωτογραφία ήμουν ακόμα
Ένας άνθρωπος ευτυχισμένος.
Χαμογελάω 
Κάτω από τα μάρμαρα του αρχαίου ναού
Στο Σούνιο.
Πλάι μου είναι η θάλασσα
Μια ολόκληρη θάλασσα
Που αργοσαλεύει αιώνες τώρα
Στα πόδια του θεού της.
Ακούω ακόμα το μουρμούρισμα
Του ωκεανού.
Στα μάρμαρα στον ήλιο
Ένα σιγοψιθύρισμα μιας εποχής
Αλλόκοτα χαμένης…
Και οι πόθοι αρχέγονοι.
Ήθελα να ουρλιάξω
Ενάντια στην αμείλικτη σιωπή
Ενάντια στη αμείλικτη φθορά του χρόνου.
-Μου είχες πει πως πρέπει πάντα να θυμάμαι
Και στα σχολειά μας μάθαιναν
Πως λήθη και θάνατος το ίδιο είναι
Η λήθη, ίσως, χειρότερη-
Και ούρλιαξα ενάντια στη σιωπή
Πάρτε όλα, τα μάρμαρα το χώμα
Γεμίστε και τις τσέπες σας όσο χωράνε
Πηλό, χρυσό και ασήμι.
Όμως αυτός ο ήλιος
Παντοτινά θα ΄ναι δικός μας
Κι αυτή την ιστορία
Δύσκολα θα την αλλάξετε.
……………………………………
Σε τούτη τη φωτογραφία
Ζούσα ακόμα
Σαν ένας άνθρωπος ευτυχισμένος.
Ύστερα άρχισα να πολεμάω….

Αθηνά Κοτσόβολου