Φωτογραφία από http://lyrasi.blogspot.gr/2012/09/1996.html |
Οι φωταψίες και οι ταμπέλες κάθε βράδυ σαν ομίχλη Αυτή η πλατεία τρίζει Βήματα και φωνές Θεατρική σκηνή και μείς Άϋλοι κομπάρσοι ενός δράματος Πάμε κι ερχόμαστε Πάνω ως κάτω Πατήσαμε άμετρες φορές Τα ίδια βήματα, τις ίδιες πλάκες Μάθαμε πια κάθε στιγμή τους Και στη οδό Αριστομένους κάθε βράδυ Αυτή η πόλη δείχνει το χαμόγελό της. Κάθε βράδυ στην πλατεία Με τα γιορτινά μας ρούχα Γαλάξια και Ιντεάλ Δυό δυό τρεις τρεις Αυτή η πόλη τρίζει Κάτω απ’ τα δειλά μας βήματα. ………………………….. Διονύση εσύ μονάχα ήξερες Τι έμελλε να γίνει. Τα όσα άφησε ο σεισμός πίσω του ήταν πολλά. προσωπικά δεν βίωσα ανθρώπινη απώλεια η περιουσιακή.. αλλά η πόλη μου, που έμαθα να την αγαπώ από τότε που γεννήθηκα είχε πληγωθεί και αυτό πλήγωνε και μένα.. Ωστόσο σηματοδότησε την αδυναμία μου να ξανακούσω ειδήσεις χωρίς να ανησυχώ ..την αδυναμία μου να ακούσω έκτακτο δελτίο ειδήσεων (γιατί μου κόβονται τα γόνατα) και συνακόλουθα την αδυναμία μου να γίνω δημοσιογράφος… 25 χρόνια μετά οι μνήμες ξεθωριάζουν .. πολλοί θυμούνται όμως και η πόλη έχει ξαναγεννηθεί μέσα στα ερείπια, μια πανέμορφη πόλη με πολύ ποιοτική ζωή. Χτισμένη όμως κατεξοχήν σε προσχώσεις εδαφικές ένας μελλοντικός σεισμός ίσως να επαληθεύσει τις ρήσεις των παλαιότερων.. 'Οτι κάποτε θα καταστραφεί από σεισμό…
Αθηνά Κοτσόβολου 13 Σεπτέμβρη 2012
Συγκινητικό...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η πόλη δείχνει το χαμόγελό της. Κάθε βράδυ στην πλατεία Με τα γιορτινά μας ρούχα Γαλάξια και Ιντεάλ Δυό δυό τρεις τρεις Αυτή η πόλη τρίζει Κάτω απ’ τα δειλά μας βήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στην Αθηνά!!
Καλησπέρα, Γεωργία μου!!