Ωραία, να χαμογελάμε...Και πώς γίνεται αυτή η γενναία σύσπαση των μυών του προσώπου; Τελικά βγαίνεις από την πόρτα και πίσω σου ακούς από την τηλεόραση διαλόγους φαιδρούς και ενίοτε θλιβερούς. Από δημοσιογράφους, πολιτικούς, συνδικαλιστές, αρχηγούς και αρχηγίσκους, ψεύτικες φιλολαϊκές διακηρύξεις και απόλυτη στρέβλωση. Ανορθολογική δημαγωγία, πολιτικός ανορθολογισμός... εμπειρία ομολογουμένως ενοχλητική! Η ζωή μας προχωρά με δυσκολία, με έναν αναστεναγμό, ένα αμάν και ένα αμήν και ʼʼδόξα τω Θεώ που πέρασε και σήμερα η μέραʼʼ και η πραγματικότητα γίνεται φονικό όπλο κάθε εγχειρήματος ή σχεδίου. Πώς γίναμε έτσι!...
Ο καιρός περνά, η ίδια η ζωή προχωρά και η πρότερη ψευδαίσθηση της πλησμονής και μαζικής ευημερίας, έδωσε πλέον τη θέση της στο φόβο και την ανασφάλεια για το αύριο. Ο χειμώνας είναι κοντά και μας τρομάζουν οι πλημμύρες στα υπόγεια, οι απώλειες σε έμψυχο υλικό από επικίνδυνους τρόπους θέρμανσης. Μας τρομάζει η αιθαλομίχλη, το ράντζο στα νοσοκομεία, οι ελλείψεις στα σχολεία, η ανεργία στους νέους και η υποτυπώδης και ανεπαρκής κοινωνική πρόνοια. Μας εξοργίζει η απώλεια μιας Ακαδημαϊκής χρονιάς, η ανάληψη υπεύθυνων θέσεων συστηματικά από αδαείς δημαγωγούς και μας κάνει να απορούμε, που ακόμα και σήμερα στη χρεοκοπημένη μας χώρα υπάρχουν ινστιτούτα αποξήρανσης λιμνών ή διάνοιξης διωρύγων χάρην πελατειακών μικροπολιτικών, που γιγαντώνουν τον κρατισμό. Περισσότερο όμως μας τρομάζει η αναλγησία και το θράσος ορισμένων πολιτικών, που επιμένουν να παρουσιάζουν την ατμόσφαιρα της αιθαλομίχλης για παράδειγμα σαν τοπίο ρομαντικό ή να περιορίζονται στην επισήμανση της άγνοιας των κινδύνων από μαγκάλι, ακόμα και όταν πρόκειται για θάνατο παιδιού! Πρόκειται για μορφές κοινωνικής αυτοκτονίας επιεικώς.
Όσο τρομακτική είναι η έλλειψη λογικής στον άνθρωπο, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η λογική και χωρίς ίχνος συναισθήματος. Πολλώ μάλλον, όταν αναφερόμαστε σε πολιτικούς που οι πρακτικές και οι μεθοδεύσεις τους έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές του καθενός και σε όλη τη χώρα. Είναι ο κόμπος στο λαιμό που σε πνίγει με τόση ανευθυνότητα, είναι η ζωή που σου στερούν και η αξιοπρέπεια που σου κλέβουν, ακυρώνοντας κάθε τι καλό και ελπιδοφόρο. Είναι που ζούμε στην τύχη, χωρίς τύχη και ίσως κάποιες φορές... από τύχη! Κοιτάζεις ξανά το πρωινό μήνυμα ʼʼ Να χαμογελάς...ʼʼ δυσκολεύεσαι να το διαχειριστείς και κει που βυθίζεσαι στο αδιέξοδο, πιθανό από αίσθημα αυτοσυντήρησης συνειδητοποιείς ότι ο σουρεαλισμός κάποτε θα πρέπει να τελειώσει.
Η ʼʼσωτηρίαʼʼ για μας και τη χώρα μας θα έρθει από μας τους ίδιους, κυρίως μέσα από συγκροτημένη παιδεία, μεταστροφή αντιλήψεων και εξάλειψη στερεοτύπων. Η χώρα δε θα αλλάξει, εάν δεν αλλάξουμε εμείς, δημιουργώντας πολίτες ώριμους, με ανοιχτό μυαλό και δημιουργικές ιδέες, αλλά που θα παραδέχονται των δικών τους λαθών και επιλογών. Κρίνεται παράλληλα απαραίτητη και η επιλογή πολιτικών προσώπων, ηθικά ακέραιων, με όραμα και όρεξη για προσφορά, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Στην εποχή της συλλογικής ασυναρτησίας και μωρίας είναι ανάγκη να βρεθούν εκείνοι που θα πλάσουν μια αξιοβίωτη και υψηλόφρονη ζωή για τους πολίτες. Να γεννήσουν την ελπίδα και την αξιοπρέπεια ξανά, να λειτουργήσουν ενωτικά και, αν χρειαστεί, να εμπνεύσουν την εθελοθυσία για το κοινό καλό. Χωρίς υπερφίαλη συμπεριφορά, φληναφήματα, ενοχλητική παραγλώσσα και γραφικότητες, δε θα προκαλούν την αποστροφή και κατακραυγή του κόσμου. Υπάρχουν σαφώς στην πολιτική ηθικά ακέραιοι άνθρωποι, αλλά επωμίζονται ξένων και παρελθόντων ημαρτημένων και (διε)φθαρμένων. Το λάκτισμα οι νεότεροι θα το πάρουν από την κοινωνία, που για την ώρα παραμένει σαστισμένη και αποπροσανατολισμένη από τις ʼʼψευδοφιλοσοφικές θεωρίεςʼʼ και ʼʼιδεολογικές προσεγγίσειςʼʼ.
Ο νους σου συνεχώς εκεί: ʼʼΝα χαμογελάς!..." Σκέφτεσαι τη γυάλα σου με τα δυο χρυσόψαρα. Τις προάλλες το ένα δεν άντεξε την πίεση, την ασφυξία και το πρωί το βρήκες στο παρκέ. Το άλλο αντιστέκεται και επιμένει στη ζωή, όπως θα επιμείνουμε και μεις. Είναι μονόδρομος η αξιοπρέπεια. Θα πασχίσουμε να καθαρίσουμε το τοπίο της πατρίδας μας από το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία, τη δημαγωγία και να ξορκίσουμε το κακό μας παρελθόν. Να ξορκίσουμε έτσι και την κακή φήμη του Οδυσσέα, με την οποία έχει ταυτιστεί ένας ολόκληρος λαός: του πολυμήχανου και πονηρού έλληνα, του ʼʼμέσα σε όλα και λίγο από όλαʼʼ. Έχουμε ανάγκη από άτομα υπεύθυνα, χωρίς κενολογίες και ανούσιο στόμφο, ματαιόφρονες και ματαιόσχολοι να περιστρέφονται γύρω από το υπερτροφικό εγώ τους, τη στιγμή που οι πολίτες στενάζουν από την τρομακτική κρίση.
Ας σοβαρευτούμε κάποια στιγμή ας αφήσουμε τα περί γκρίζων κροτάφων ή μη, περί ενδυματολογικών επιλογών των πολιτικών, αλλά ας απαλλαγούμε και από την θεωρία του ʼʼσωτήρα πολιτικούʼʼ διυλίζοντας τον κώνωπα! Ο μύθος του ʼʼπεφωτισμένουʼʼ ηγέτη και του Αισυμνήτη, για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, έχει καταρριφθεί. Σύμπνοια και μεθοδευμένες κινήσεις χρειάζονται μεταξύ πολιτών και πολιτικών, χωρίς αποκλεισμούς όσων επιθυμούν και είναι ικανοί να προσφέρουν! Η λαίλαπα της κρίσης είναι Λερναία Ύδρα και δυστυχώς ακόμα ο Ηρακλής ασθενεί, μαζί και η ελπίδα. Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική, ιδεολογική και ηθική αρρυθμία, αλλά και σε κλοιό μισαλλοδοξίας και διχασμού που όλο και οξύνεται, χωρίς να ξεχνάμε τα φασιστικά μορφώματα που οδεύουν προς εδραίωση.
Για δικαιώματα, εξάλλου, και αξιοπρέπεια αλλά και για να διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο για την πατρίδα και τα παιδιά του μάχεται ο έλληνας στους αιώνες. Είτε πρόκειται για έξωθεν δεσποτισμό και τις μάχες του Αισχύλου στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα, είτε για την αντίσταση ακόμα και στο δεσποτισμό των θεών στον ʼʼΠρομηθέα Δεσμώτηʼʼ. Έχει τους δικούς του κώδικες και κανόνες και καθορίζεται από την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια, διαφορετική από την Ατομική: είναι ο μυστικός σύνδεσμος και τα αξιακά του συνακόλουθα για τον λαό μας.
Η σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία βρίσκεται σε αντιδιαστολή με το οπισθοδρομικό και ξεπερασμένο πρότυπο της κλειστής κοινωνίας, που ίσως να συγχωρούσε και να ανεχόταν αβλεψίες ή λανθασμένες επιλογές σε πολιτικές και πολιτικά πρόσωπα. Η σύγχρονη κοινωνική δομή θα επιβάλλει σταδιακά ανθρώπους άγρυπνους και ιδιαίτερα προσεκτικούς στο δέλεαρ της υπαρξιακής αυτοεπιβεβαίωσης που φέρει η πολιτική εξουσία.
Ο έλληνας όμως έχει και μπέσα και φιλότιμο, αγαπά την πατρίδα και έχει πίστη στον άνθρωπο. Η ειδοποιός διαφορά που μας χαρακτηρίζει και πάντα μας κάνει να βρίσκουμε το δρόμο μας. Και έστω και λαβωμένοι ταξιδεύουμε στους αιώνες και την ιστορία επιδεικνύοντας πολιτισμό, ήθος και επιβολή ανθρωπισμού, όπως με το αίνιγμα της Σφίγγας: ʼʼΗ απάντηση είναι ο άνθρωποςʼʼ. Ο ένας από μας είναι όλοι οι άνθρωποι μαζί και μαζί μάχονται μέσα στις αντιξοότητες αποκτώντας μια παράξενη δύναμη! Έχουμε ο ένας τον άλλον και αυτό δε θα είναι ποτέ ʼʼτουλάχιστονʼʼ. Τουλάχιστον ʼʼΝα χαμογελάς!...ʼʼ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://www.metarithmisi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου