ΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΛΗ " ΑΤΙΤΛΟ "

πηγή φωτογραφίας 

Πόσο λυπάμαι που τέλειωσαν
τα παιδικά μου χρόνια
κι εξορίστηκα να κατοικώ
στο σώμα ενός μεγάλου.
Έλα βγες στο φως 
δεν σου ταιριάζει το σκοτάδι
απηύδησα να φωνάζω
στο κρυμμένο παιδί
Έλα να κοιτάζουμε το δείλι
Έλα να βλέπουμε τις ανατολές
Μη με ξεχνάς σ έναν κόσμο σκληρό
Μη φοβάσαι λυπημένο μου μικρό
Είσαι αέρας
Είσαι νερό
Είσαι άμμος
Όποτε βρίσκεις μια χαραμάδα να το σκας
ποτέ δεν θα είναι αργά
να με ψάχνεις
όταν το παρελθόν σε νοσταλγεί
και το μέλλον σε φοβίζει
Θα σου λέω τα γεγονότα με λέξεις
θα με καταλαβαίνεις
θα μου λες σ'αγαπώ ακόμα
κι ας μεγάλωσες
κι ας πέφτεις πάντα στα ίδια λάθη
Είναι απλό και σπουδαίο
πιο πολύ τώρα
γιατί σ' έχω ανάγκη
να πολεμήσουμε τον εισβολέα χρόνο

~άννα γεωργαλή~