ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΚΗ ΨΥΧΟΓΥΙΟΥ " Κορίτσι του ήλιου "

Charles Amable Lenoir -  A Nymph In The Forest

Κι επίσημα άξια των αποσπερνών τα δάχτυλα
σαν κοίμιζαν τραγουδώντας
τις νύμφες των ποταμών.
Στα ταπεινά τους λιογέρματα οι ώρες,
ακουμπώντας στο μετάξι της νύχτας
πήραν την ασημαντότητα της πόλης 
και την έχρησαν βασίλισσα.
Στο σεργιάνι τους τα σεληνόπαιδα
χαίρονταν τις αποχρώσεις του φεγγαριού
που γέμιζαν χαρές τα παραπέτα
της θάλασσας.
Κρυφτό έπαιζαν στα σοκάκια των ίσκιων
μαζεύοντας τις καλησπέρες των γιασεμιών,
καθώς αφήνανε στων επιθυμιών το ξενύχτι
τις στιγμές που φυλούσε σκοπιά το δειλινό.
Λυπημένο μου φάνηκε το φεγγάρι στο διάβα του.
Ήταν εκείνο το ξεχασμένο απομεσήμερο
που μετρούσε τα λόγια αλλιώς,
η μήπως το αδιάβαστο ρήμα που έριξες
στη λιακάδα της θάλασσας 
να ξορκίσει του χρησμού την πληγή;
Κορίτσι του ήλιου, συ που μερεύεις τους πόθους
τους κάβους λύσε της προσμονής.
Στο μακρύ σου ταξίδι να σ’ ανταμώσω
μεσόστρατα,
εκεί, στο σταυροδρόμι της αγάπης 
που ανασταίνεται η κώμη της λυκαυγής.

9/1/2017