Ενός κυκλώνα τη δίνη μετρώ,
σαν κλείνει όλες τις τέχνες ταπεινά .
Εν αρχή της ένα βρέφος γκαρδιακό
εκμαγείο λευκό αχνογράφει
στην ρίζα του Ιεσσαί
που τρυφερό πέπλο ξεδιπλώνεται
να κλείσει στο ελάχιστο ενός σπόρου
την πλάση που κρύφτηκε μέσα μας.
Ο Κρόνος θερίζει, δακτυλίους να κτίζει
σε ένα ημερολόγιο ανακατεμένο,
μια χοάνη σχηματίζει που ξεκινά και ξαναγυρνά
έως τον θεϊκό τον μέγιστο να φτάσει
και μια αιωνιότητα να κοντοστέκεται
πριν φθάσει στη σμίκρυνση του κόσμου,
να θέλει να είσαι εσύ αρχή και τέλος …
Σε μια μουσική να παραδίνει το ρυθμό της
νότες που στάζουν από το δοξάρι
αυτό που ακονισμένο και ποτισμένο,
τρίβεται στο μεγάλο φαρμακερό δόντι
εξαγνισμένη μουσική να παράγει …
Σ΄αυτή τη μουσική σε θέλω
να φλέγομαι αλλά να μην καίγομαι,
σε μια ένωση του μηδέν και του όλου …
Μια δίνη φλεγόμενη να χορεύει
ανάταση μυστηριακή σε μια ζάλη του κόσμου
που ότι περνά δίπλα μαγνητικά το έλκει
και από συριγμούς γεννά καπνούς κι αρώματα…
να θολώνουν μιαν αιθρία..
Εκεί θα ρίξουμε άγκυρα στον θολό ουρανό
των αρωμάτων του πάθους μας!!!
ΕΥΜΟΡΦΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου