red threads by Anka Zhuravleva |
Απόκαμα.
Δε βαστώ πια
να σέρνω ξένα χτικιά,
μια θυμηδία ήρθε
και κάθισε στον ώμο
της λύπης,
η λύπη του κόσμου
είναι που τις νύχτες
ξεβράζει
είλωτες πόνους
και ουρλιάζει
ανείπωτη η ανημποριά.
Σκλάβες χαρές που
δεν αποδράσανε,
ζητιάνες αγάπες
που δε χορτάσανε,
υποτελείς εραστές
που δεν λευτερώθηκαν,
απωθημένοι
χαμένοι πολεμιστές
στραμμένοι ισοβίως
στο λυκαυγές
της ελπίδας,
όλα,
γονατισμένα από
τη μελαγχολία
για το άδοξο συλλογικό,
για έναν τόπο κοινό,
το απραγματοποίητο.
Κι εγώ να κρατιέμαι
από τη θηλιά
της σιωπής,
μην και διαταράξω
το σαλεμένο παρόν,
κι εσύ να ξαπλώνεις
στην πτυσσόμενη προσμονή
ήδη χαμένος
απ τ ανεπίδοτα,
κι όλοι να παραπαίουμε
σε μια τρεμάμενη πίστα,
στην αλάνα των
ζημιωμένων
ξενύχτηδων πόθων,
ξεστράτισε η πίστη
και άπιστες πια
οι μέρες
μας κατηγορούν.
Σκοτώσαμε, λέει,
την εγγύτητα.........................
Δε βαστώ πια
να σέρνω ξένα χτικιά,
μια θυμηδία ήρθε
και κάθισε στον ώμο
της λύπης,
η λύπη του κόσμου
είναι που τις νύχτες
ξεβράζει
είλωτες πόνους
και ουρλιάζει
ανείπωτη η ανημποριά.
Σκλάβες χαρές που
δεν αποδράσανε,
ζητιάνες αγάπες
που δε χορτάσανε,
υποτελείς εραστές
που δεν λευτερώθηκαν,
απωθημένοι
χαμένοι πολεμιστές
στραμμένοι ισοβίως
στο λυκαυγές
της ελπίδας,
όλα,
γονατισμένα από
τη μελαγχολία
για το άδοξο συλλογικό,
για έναν τόπο κοινό,
το απραγματοποίητο.
Κι εγώ να κρατιέμαι
από τη θηλιά
της σιωπής,
μην και διαταράξω
το σαλεμένο παρόν,
κι εσύ να ξαπλώνεις
στην πτυσσόμενη προσμονή
ήδη χαμένος
απ τ ανεπίδοτα,
κι όλοι να παραπαίουμε
σε μια τρεμάμενη πίστα,
στην αλάνα των
ζημιωμένων
ξενύχτηδων πόθων,
ξεστράτισε η πίστη
και άπιστες πια
οι μέρες
μας κατηγορούν.
Σκοτώσαμε, λέει,
την εγγύτητα.........................
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου