ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ " Ατιτλο "

Λιγνός από πάντα, τόσος δα
φτιαγμένος να χωρά σε στενούς διαδρόμους 
με την ίδια φορεσιά
τις ίδιες συνήθειες
με τα λόγια μετρημένα
Κι η δύναμή του ισχνή, ανάσκητη
Άξαφνα ρούχα, παπούτσια, σπίτι
η ίδια η ζωή, δεν τον χωρούν
Ξεθάρρεψε ο νους του, θέριεψε
έσκισε τις ραφές, ξεχύθηκε έξω στον αέρα
Τα μάτια, η γλώσσα, η καρδιά
ανάκατα με αίμα κι αυτά κύλησαν κάτω
Επαναστάτησε το μέσα του, ξεσηκώθηκε
Μπάφιασε τόσα χρόνια στο στενόχωρο κορμί του
Αλλού να πάει, αλλού...
Έμεινε μονάχα το κουφάρι του
λιγνό, τόσο δα
δίχως αισθήσεις
ούτε συλλογιέται, ούτε καταλαβαίνει
άχρηστη σάρκα και πού να πάει
Ας πάει όπου θέλει
Ας το πάρει όποιος θέλει
Ας το θάψει, ας το κάψει
Αρκεί που όλα τα άλλα κυλούν
Αρκεί που όλα τα άλλα πήραν το δρόμο τους...
.
/>*/<