ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΖΑΝΟΥ " ΑΤΙΤΛΟ "

Δίψα για Ζωή ..αστείρευτη
Μα περπατώ στην έρημο , βουλιάζω στους αμμόλοφους
με τον ήλιο να μου φέρνει παραισθήσεις
Επαίτης μιας όασης να βρέξω τα ξεφλουδισμένα χείλη μου 
και το σώμα μου ν' αγγίξει μια σταγόνα δροσιάς
Βαδίζω στην έρημο απροσανατόλιστη..

Δίψα για Θάνατο ..αήττητη
Χώνω τα νύχια στο χώμα και σκάβω
Βρίσκω βυθούς , αρμύρα , ένα μουσκεμένο αστέρι
και μια νύχτα δίπλα σου να με αποπλανεί
Βουλιάζω στο σκάμμα σα το ναυάγιο που κρύβει θησαυρούς
Περιμένω μια βροχή ναρθεί να με σκεπάσει
Χορταίνω την ακόρεστη επιθυμία μου για θάνατο...

Δίψα για Αγάπη ...ακατανίκητη
Σφυρηλατώ όγκους πετρωμάτων και
ψάχνω ένα Πάθος μοχθηρό να εκραγεί
Πέτρες έρημες , σκληρές σαν πρόσχημα
ταφόπλακας σε λατομείο μνήμης ρημαγμένης
Με τη σκαπάνη αφουγκράζομαι την πέτρα
για μια γρατζουνιά , μια ρωγμή , ένα ράγισμα
να ' βρω να κατοικήσω την Αγάπη..
Άστεγη τριγυρνώ, ακατοίκητες οι μεθυσμένες αγάπες
στην πέτρα αφήνουν το τελευταίο τους Τραγούδι
με φιμωμένες λέξεις...

Μαρία ( Μοιρα ) Μπιζάνου
13/5/2016 7:42 μμ