Τα παιδιά του πολέμου δεν εχουν σχολεία
μήδε σπίτι να κουρνιάσουν'
τραπουλόχαρτα τα όνειρα τους γκρεμίζονται
ακόμα και τις νύχτες από τους εφιάλτες!
βουβό το κλάμα τους πνιγμός γίνεται
κι ορθάνοιχτα μάτια αναζητούν καταφύγιο!
όπλα δεν κρατούν παρά μαντήλια για ασπίδες
κι όταν λυγίζουν γόνατα από τρόμο
τεντώνουν τα χέρια ανοικτή αγκαλιά
ικετεύοντας έλεος από τον ουρανό
που όμως βρέχει αίμα αθώων!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ στα παιδιά που γεννήθηκαν
ακόμη και υποδουλωμένα
γιατί όλοι αξίζουν ίση μοίρα στον ήλιο
και μιαν ολάκερη ζωή να ζήσουν:
με λευτεριά
και νερό
και ψωμί
κι ελπίδες στην καρδιά
και δυό γονείς ζωντανούς!!
Μαίρη Γραμματικάκη
απο την νέα συλλογή που τώρα γράφεται " ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ Η ΑΔΙΚΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ".
Ευχαριστώ θερμά για την κοινοποίηση της ποιητικής μου ικεσίας για τα αθώα παιδιά που δίνουν αγώνα να έχουν μοίρα επι γης και στη ζωή δικαίωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή