ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " Καφέ Γκρέκο "

Φόρεσε με βιάση τη ζακέτα της, κοιτάχτηκε στο μεγάλο καθρέφτη, πήρε ένα μαντήλι και το έδεσε αριστοτεχνικά στο λαιμό της. Τίναξε τα μαλλιά της και οι μπούκλες τους της χάιδεψαν το πρόσωπο. Χαμογέλασε κλείνοντας την πόρτα του δωματίου του ξενοδοχείου "Roma " και κατέβηκε την υπέροχη δρύινη σκάλα. Λιγοστοί πελάτες του ξενοδοχείου βρίσκονταν στους χώρους του σαλονιού. Βλέπεις ήταν η ώρα της μεσημεριανής ραστώνης. Αρχές Μαΐου στην λατρεμένη της πόλη .Πέρασε με γρηγοράδα τη Via Veneto και κατέβηκε τα σκαλιά της Piazza di Spagna. Εκεί στα αριστερά της ήταν ένα μικρό καλόγουστο μαγαζάκι με χειροποίητα καπέλα. Λάτρευε τα καπέλα. Με τα καλά αγγλικά της ζήτησε από την ευγενική πωλήτρια να φορέσει ένα που έπεσε η ματιά της με μικρό γείσο που άφηνε τα μαλλιά της να ξεπροβάλλουν και να πλαισιώνουν το όμορφο πρόσωπο. Πόσο της πήγαινε! Με τη χαρά του ανθρώπου που βρίσκει αυτό που ζητά αρνήθηκε τις άλλες προτάσεις που της έκανε η πωλήτρια. Πλήρωσε , και χαιρέτησε στα ιταλικά. Το καπέλο χάριζε την ιταλική φινέτσα στο παρουσιαστικό της.

Με γρήγορα βήματα αναζήτησε το αγαπημένο της καφέ. Πέρασε την είσοδό του σχεδόν με ευλάβεια. Η μυρωδιά του τσαγιού, του καφέ μα κυρίως η ευωδιά μιας άλλης εποχής την τύλιξε με τη μαγεία της. Εύκολα βρήκε τραπεζάκι. Κάθισε με μιαν αίσθηση αγαλλίασης. Το βλέμμα της περιεργαζόταν με αληθινή ευχαρίστηση κάθε τι γύρω της. Παρήγγειλε με τα λίγα ιταλικά της που με τη μελωδική τους προφορά νόμιζε πως τραγουδούσε. Κι αφέθηκε να την συνεπάρει το ταξίδι στο χρόνο. Πίσω...

Γύρω από το οβάλ μαρμάρινο τραπέζι στις μικρές βελούδινες μπερζεροπολυθρόνες κάθονται και συζητούν χαμηλόφωνα απολαμβάνοντας τον καφέ που μόλις σερβιρίστηκε ο Φραντς Λιστ , ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο Φέλιξ Μέντελσον, ο Τζοακίνο Ροσσίνι, ο Εκτόρ Μπερλιόζ, ο Ζωρζ Μπιζέ , ο Αρτούρο Τοσκανίνι σε μια σύνοδο κορυφής των μουσουργών.Ο Νικολάι Γκόγκολ ανάμεσα σε μια ρουφηξιά καπνού με τη συνοδεία του περίφημου καφέ ''λάττε'' κρατά σημειώσεις για το νέο του μυθιστόρημα ''νεκρές ψυχές''. Ο λόρδος Βύρων, ο Πέρσι Σέλλεϋ κι ο Λουδοβίκος της Βαυαρίας συζητούν για την Ελλάδα με μιαν απέραντη αγάπη , για την επανάσταση για τη λευτεριά της. Μια θορυβώδης παρέα μιλά για μιαν άλλη επανάσταση στο χώρο της ζωγραφικής . Απολλιναίρ, Πικάσσο, Ντυσάν, Αντρέ Ζιντ .Ο αγαπημένος της παραμυθάς με το ημίψηλο καπέλο, εδώ κι αυτός...Όλοι εδώ σε αυτό το μικρό αρχοντικό του 18ου αιώνα, που ανήκε στον Έλληνα Νικόλα ντέλλα Μανταλένα ,το στέκι των σπουδαίων διανοουμένων που μοιράζονται τις σκέψεις, τις εμπειρίες τους ,πίνουν το μοσχοβολιστό καφέ τους κάνοντας παράλληλα ένα μοναδικό μάθημα ιστορίας της τέχνης. 

Αναπνέει τον αέρα που ανάπνευσαν, τους νιώθει δίπλα της κοντά της.Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να πιει μια γουλιά του παρελθόντος, να αφουγκραστεί,να θαυμάσει, να φανταστεί τις ομιλίες τις συζητήσεις τους, να αναδέψει την ιστορία. 

Η Via Condotti αρχίζει σιγά σιγά να γεμίζει κόσμο. Αναπόφευκτα κι εδώ στο Αntico Caffe Greco. Δεν αντέχει το θόρυβο των τουριστών που μπαίνουν κατά ομάδες . Ώρα να φύγει. Με μικρά απαλά βήματα για να μην ταράξει την ονειροπόλησή της βγαίνει στο δρόμο. Δίνει υπόσχεση στον εαυτό της και για άλλη επίσκεψη. Πάντα ο άνθρωπος ζητά το κομμάτι της γης που κάνει την καρδιά του ευτυχισμένη και την ψυχή του να αλαφροπετά από χαρά.