Το εικαστικό μειδίαμα.
Η ατέλεια της Joconda
κατέστησε το πίνακα
εργόχειρο λεπτό,
του Leonardo ξέροντας
πως διάθετε τα φόντα
με πινελιάν ατέρμονη
ν' αγγίζει το σεπτό.
Ο νούς στη τελειότητα.
Στο αψέγαστο το ήθος.
Στη κάλπικη τη λίρα την
~ ηθικοπλαστική,
βουνό αμετακίνητο
κι ασάλευτος ο λίθος
να είναι σε τρισδιάστατη
ροή και κεκμηκή.
Εντέλει η μετριότητα
ως φιλοσοφημένη
απο την αρτιότητα
ανώτερη είναι ή,
απώτερη σαν δύναμη
και έρμαιου αφημένη
τον άνθρωπο (μας) οδηγεί
ως θέλουν οι θεοί;
Ή .. πίσω απ' το τέλειο
το καμουφλαρισμένο
σε χιαστά, ατέθλαστα
τον Άδη τον αηδή,
ασχήματον, χαόμορφο
πλουμιδοστολισμένο
μας δείχνουν τετραγωνικά
σε κύκλο τα εί δή;
Τρισεϋλογα ερωτήματα
σκαλώσαν στο κεφάλι
και είπα να τα εργαστώ
σε έμμετρη δομή,
με ποίησης αν θέλετε
τη ζήμη .. άντε πάλι
που ρίχνει ακοσκίνηστο
το αλεύρι στο ψωμί.
Θάνος Ζορμπάς
(Νασιέρης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου