Η φωτογραφία είναι από τα μέρη που έπαιζα παιδάκι και για μένα είναι φορτισμένο κάθε μονοπάτι του, κάθε γωνιά του! Όλα είναι ανθισμένα. Αναμνήσεις έρχονται και όλη η ζωή μου περνά ταχύτατα από τα μάτια μου κάθε φορά. Όλα μαζί και βασανιστικά με πνίγουν και με λυτρώνουν.
Είναι όμορφος τόπος, όπως όλη η χώρα μας. Κάθε βότσαλο και κάθε μικροσκοπικό βραχάκι κλείνουν μέσα τους και ένα ''αχ'' του Έλληνα, που υπέφερε και υποφέρει, ενίοτε ταπεινώνεται, αλλά αντέχει και είναι στο αίμα του να συνεχίζει να αγωνίζεται. Σε πείσμα και για πείσμα.
Φόρτιση και πίεση. Ένα βάρος με διαλύει. Είναι και η φύση, είναι το Πάσχα που πλησιάζει με τη γλυκιά του μελαγχολία...Έρχονται στο νου μας οι δικοί μας άνθρωποι που ποτέ δε θα ξαναδούμε, που χάθηκαν από τη ζωή μας...πονάει πολύ...Το αιώνιο ταξίδι μας στη ζωή και στο θάνατο..Συναισθήματα βασανίζουν ανακρίνουν. Καταφύγιο το εκκλησάκι στο χωριό μου. Μια μικρή προσευχή ψέλισα, κάτι σαν ξόρκι, σαν παράκληση για συγχώρεση και σωτηρία. Συγχώρεση....Έπιασα τον εαυτό μου να με συγχωρώ, αν και δύσκολα γίνεται. Συγχώρεση για τον πόνο που έχω προκαλέσει...για τους άλλους...για τη δική μου ψυχή...
Μελωδική μουσική έρχεται στα αυτιά μου ''Ω, γλυκύ μου έαρ!...'' Δάκρυα λυτρωτικά στα μάτια μου. Τελικά ποιος γνωρίζει το τέλος του ταξιδιού μας; Πνίγομαι από αγάπη. Θέλω να δώσω στους ανθρώπους...να μην πονάνε, να μην υποφέρουν... Η καρδιά χτυπά ακανόνιστα και δυνατά. Ανάσταση Κυρίου σε λίγο...Εμείς συνεχίζουμε τη διαδρομή, κι ας μην ξέρουμε τον προορισμό. Το ταξίδι μας να φροντίσουμε και στο πέρασμά μας τις ψυχές γύρω μας...Η αγάπη θα μας σώσει μόνο...Έρχεται Πάσχα. Υπάρχει ακόμα ελπίδα για μας. Χαμογελάμε, αγωνιζόμαστε και ελπίζουμε. Η απάντηση στο αίνιγμα είναι..ο άνθρωπος!
Υπέροχο κείμενο συναισθηματικά φορτισμένο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή