Ο κόσμος μεγάλος χάνεσαι και μικρός ασφυκτιάς
γεμίζει δάκρυα και ραγισμένα δάχτυλα που πονούν
κι η μυρωδιά πρώιμου καλοκαιριού μπερδεύει τη βροχή
σε ένα χαμένο σημείο πατάς σημεία και σημάδια
τάχα πως δε θυμάσαι τάχα πως ρίζες δεν έχει
και χρώμα στο σπίτι θα αλλάξεις τούτες τις μέρες .
Μα μέσα στο σπίτι οι ρίζες θεριεύουν σε αγκαλιάζουν σφιχτά
πλαγιάζεις και μάταια λες πως δε θέλεις το σφιχτό δέσιμο
κι όλο ποτίζεις κι όλο προσεύχεσαι να ανάψει η πόλη τα φώτα
οι ρίζες έγιναν πόλη ,η αγάπη σου πόλη με όνομα.
ΝτίΝι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου