ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ...*μνήμες*..

Η φωτογραφία ανήκει στην Μαρία Παπαδοπούλου 

    Δρόμοι στενοί.Σπίτια χαμηλά μ' αυλές ασβεστωμένες , γεμάτες χωμάτινες γλάστρες από λογιών λογιών μυρωδικά , να νοστιμίζουν τα φαγητά τους οι νοικοκυρές.Κατιφέδες , ζουμπούλια , γεράνια , λουίζες να ομορφαίνουν τα μπαλκόνια και να μεθάς με τ' άρωμά τους.Μπουγάδες απλωμένες στα σχοινιά με ξύλινα μανταλάκια , πλυμένες με λουλάκι , ν΄αστράφτουν και να μοσχοβολούν λεβάντα.Κήποι με λεμονιές , πορτοκαλιές , νερατζιές , τριανταφυλλιές και κηπευτικά , που όταν έπεφταν στο τσουκάλι μαζί με κανέλλα , σκόρδο , γαρύφαλο κι άλλα μπαχαρικά αναστέναζε η γειτονιά και γουργούριζε το στομάχι του περαστικού...-"Γεια στα χεράκια σου Κυρά Γεσθημανή , πεντενόστιμα τα γεμιστά σου"..."Κυρά Ελένη , το νερατζάκι σου χαλάει κόσμο".

Οι αλάνες πάντα γεμάτες από πιτσιρίκια να παίζουν ασταμάτητα στρατιωτάκια , κουτσό , κρυφτό μέχρι να τα βρει το σούρουπο..."όταν σου λέω πορτοκάλι να βγαίνεις , όταν σου λέω λεμόνι να κρύβεσαι".

Απογεύματα καλοκαιριού να σε ξεσηκώνει η φωνή του παγωτατζή ... -"Πόσο κάνει ένα χωνάκι με βανίλλια και σοκολάτα παρακαλώ ;" , -"Ένα πενηνταράκι μικρή μου".

Χειμωνιάτικα πρωινά η Κυρά Θοδώρα από νωρίς στους δρόμους με τον γαιδαράκο της , να μοιράζει φρέσκο γάλα.

Εικόνες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη όλων , όσων πρόλαβαν κι έζησαν εκείνη την εποχή που χόρταινες τον άνθρωπο κι όχι την ύλη , γιατί η οικογένεια δεν καθόταν κάθε Κυριακή στο τραπέζι αλλά κάθε μέρα , ο γείτονας νοιαζόταν τον διπλανό του , τα παιδιά έπαιζαν χειμώνα καλοκαίρι στις αλάνες.......και τις αφήσαμε να χαθούν.

...*μνήμες*...--Μ.Π.--