ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ - ΣΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΙΣ ΡΑΧΕΣ

Φωτογραφία - Brooke Shedan

Σκαρφάλωνα στις ράχες των ονείρων μου

και μάτωνα παλάμες ιδρωμένες.

Απωστικά με ωθούσαν και με απέκρουαν. Ξεμάκραινα 
αποδιωγμένη. Κατησχυμένη από την απόρριψη. Πάλι 
ελκυόμουν πάνω τους, μαγνήτης. Με όλη μου τη δύναμη
εφορμούσα πίσω και επαναδινόμουν. Ακροδάχτυλα 
αγγίζουν τα όνειρά μου, όχι τα ίδια, τις κλιτύες τους. Όχι 
τα ίδια, πλευρικά ανεβαίνω τον γκρεμό τους. Κατακόρυφα. 
Με τα ακροδάχτυλα μαζί τους συνδεμένη πάλλομαι στο 
κενό. Μετεωρίζομαι.

Στον κομβικό αρμό του χάους και του σύμπαντος
παρεισδύω στον χωροχρόνο των γκρεμισμένων ορίων.
Σφαλίζω ερμητικά τα μάτια και βουτώ το πνεύμα στης
σιγαλιάς το σκότος. Οι άξονες καταρρέουν. Τους καταλύω.
Πάνω κάτω, μπρος πίσω, μέσα έξω, δεξιά αριστερά, οι
άξονες καταρρέουν. Ο χρόνος, διαγώνιος κεραυνός στου
χρονοορίζοντα την απλωσιά, καταρρέει. Καταλύω το τώρα,
το πριν, το μετά. Καταρρέουν. Τα μάτια ανοίγω και στίλβων
στιλπνότητα ο κόσμος, νιος, ανοίγεται.

Σε χωροχρονική διάσταση απροσδιόριστη

έγνεφαν και χαμογελούσαν τα όνειρά μου.

Στις ράχες των ονείρων μου σκαρφάλωνα

Κι ας μάτωνα παλάμες ιδρωμένες…

ν.σ.