μπήκε στη μακρύκανη πλάνη μιας ανησυχίας
το πρωινό αμέριμνο βυθιζόταν
στις μονοκόμματες καλημέρες
στην εξώπορτα της εποχής
έστεκαν ακίνητοι δυο άνεμοι
με κατεβασμένα τα φτερά
και λίγες ώρες
με πριονισμένα κόκκαλα
πήρε διαγώνια τη μοναξιά του
κι έφτασε στην ακροποταμιά
μιας μανιασμένης αδιαφορίας
αριστερά έστεκαν ξυπόλητες ευχές
ειδήσεις με ματωμένα πουκάμισα
και δεξιά ταξίδευε ένα φεγγάρι
χωρίς σκοινιά και χρώματα
αργά βγήκε από τη μακρύκανη πλάνη
και βρέθηκε στ’ ακροδάχτυλα ενός τρεμάμενου μαντείου
να εξετάζει τα εντόσθια του πεπρωμένου του
5.4.14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου