ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Β.- Ο αταίριαστος

Σ' ένα παραμυθάκι σαν κι αυτό, 

υπήρξε ένας άντρας με διαλυμένο εγωισμό. 

Εφιάλτης είναι, σκέφτηκε πως θα περάσει. 

Κράτησε σφιχτά, το νόμισμα στα χέρια. 

Είχε ανέμη στην καρδιά. 

Είχε μάθει να αγαπάει, 

όσοι τον σέβονται, απεριόριστα να τους εκτιμάει. 

Είχε μάθει να προσεύχεται και είχε μάθει να πιστεύει. 

Όταν δεχόταν καλοσύνη, έβλεπε την καρδιά του να χορεύει.

Υπήρξε κάποτε, ένα παραμύθι, ας πούμε σαν κι αυτό. 

Όχι πολύ χαρούμενο, ούτε λυπητερό.

Για τον αταίριαστο μιλούσε, και ένα πληγωμένο εγωισμό.

Το κείμενο της φωτογραφίας: 

Κοίταξα από μακριά το ματωμένο τους χορό. 

Απάντησα πως δε θα πάρω, ευχαριστώ. 

Απάνθρωπο είναι, να καταδικάζω το διαφορετικό. 

Racism is a crime

Stop human discrimination now 

(Αφιερωμένο στα αγόρια και τα κορίτσια

που καθημερινά πληρώνουν το γεγονός ότι δεν ταιριάζουν). 

Αλέξανδρος Β. 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://stixopoiimatakaikeimena.blogspot.gr/