Santina Konstantinidou "Ετερόφωτοι συνειρμοί ......"

      Το φεγγάρι έπεσε μαχαιρωμένο από τoν ουρανό .

Γέμισε ασημιά σχήματα η άσφαλτος ... ακαθόριστα .

     Ενα αστέρι έκλαιγε μοναχό .

Η νύχτα σώπασε , γυμνώθηκε .

      Η νύχτα έγινε πόρνη .

Τo σκοτάδι βιαστής της .

Στό πάρκο τα αναφιλητά του προσωρινού αγοραίου έρωτα ...

                       ΔΙΑΠΟΜΠΕΥΤΗΚΑΝ .

   Τα νυχτολούλουδα σε άμυνα .

Στo φωταγωγό ενας μοναχικός βασιλικός αργοπεθαίνει .

Η εξάτμιση μιας μηχανής eduro ουρλιάζει χωρίς αναβάτη .

Τα φώτα του νυχτερινού τραίνου ... δεν άναψαν .

             ΔΕΝ ΘΑ ' ΡΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

         Ένα ποτήρι έσπασε .

   ¨Ενα κυκλάμινο ... παραδόθηκε

            ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ  .

      Τό γιασεμί επιμένει ...

       Νύχτα και σύγχυση .

Δρόμοι κλειστοί .

Χτισμένα παράθυρα .

           ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Θυμώνεις που ... δεν βρέχει .

Τα σύννεφα διαμαρτύρονται .

    Το μπλέ ... προδομένο .

    Στυφή αναμονή .

Χωρίς νυχτερινά φιλιά .

   Χωρίς μπουφάν .

Το βρήκαν , το φεγγάρι σκοτωμένο .

Το τσάκισε ένας ανίατος έρωτας .

          Η νύχτα δέν έκλαψε .

Ο αναβάτης της μηχανής δεξιά , στέκεται στόν Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Το πάρκο ποτίστηκε από ιδρώτα και αίμα .

          Ενα άδειο γήπεδο .

 Μιά ποδοπατημένη σημαία .

 Ενας σπασμένος τοίχος .

          Η καρδιά μου ...

Η ανατριχίλα από ένα στρατιωτικό , μιλιταριστικό εμβατήριο .

                    Τα βαγόνια άδεια .

Οι δρόμοι γεμάτοι ασημιά αίματα ....

                   ΜΕΤΑΠΤΩΣΗ .

  Ο έρωτας κρυμμένος στήν τσέπη του σχισμένου μου blue jean ...

Το ψέμμα πλάνεψε τήν νύχτα , και αυτή τρελλή απο έρωτα αποξεχάστηκε  στή μαυρίλα .

      Τα καράβια δέν φύγανε .

                 ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ .

Κρατάω τίς αχτίδες τού ήλιου κρυμμένες στό πουκαμισό μου .

        ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ... ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ .....

 © Santina Konstantinidou