Κάποτε,θα ξεπλύνουμε τα χωμάτινα πρόσωπα,
με δάκρυα και θα σκουπιστούμε με κλαδιά μιας δάφνης.
με δάκρυα και θα σκουπιστούμε με κλαδιά μιας δάφνης.
Μια φωνή εσωτερική απ'τον Ρυθμό,
θα αναγγείλει την Καθολική μας συνείδηση.
Μακριά απο Ιστορικές αντιλήψεις.
Γιατί Ιστορία θα είναι το Τώρα,τα Ίχνη,στης δημιουργίας την Στιγμή'
γιατί Ιστορία θα είναι το Μέλλον,
μπορεί να ειπωθεί,
Ιστορία δεν είναι παρελθόν τ'Ανθρώπου
χωρίς εξέλιξη,νεκρή.
Θα συνχρονιστεί ο Χρόνος με το ΤΩΡΑ ,
δονούμενος
σε διάσταση καμία.
Υπάρχουν Καθοδηγητές;
Υπάρχουν ακόμη,παιδιά ανάμεσα μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου