Τα χρώματα του ήλιου ακριβά τα σφάλισες μέσα σου
Μένεις με ορατό μονάχα το δισάκι του άνθους της συννεφιάς
να συλλαβίζεις τα γράμματα σκόρπια της βροχής στον τοίχο της νύχτας
Όπου κατοικούν οι προσμονές και οι θρήνοι αιχμάλωτοι της σιγής των αιώνων
Που ρέουν στης ψυχής τα δάχτυλα φουμαίρνοντας τον αέρα άδειων των ήχων τους
Νοτισμένο απόξερα ίχνη αρμύρας -ρινίσματα νηνεμίας εκρήξεων
Των θέλω σου εκκρεμών μηχανικά να χτυπούν των παλμών τους το νύχι
Μια στων καρπών τους βυθούς τους ασάλευτους και μια στο τσόφλι των άστρων τα θρύμματα
Μια στου πηγαδιού της δίψας το μάγγανο μια στου πετσιού της παρωπίδας το κύκλωμα
Μολώνοντας τον κάβο της έκλειψης με ύφαλα πανσελήνων ασίγαστα
Συνάζοντας ρήγματα μυστικά ταξιδιών σε κλώνους θάλλους αιμάτων
Ξημερώνοντας ζωής πνοές και αγγίγματα σε πλημμυρίδες αγκάλης θανάτου
Μετέωρα στο Παν και στο Τίποτα
α.ζ. 25/2/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου