Στο υπόγειο καπνός τσιγάρων
που αγνοεί
τη φιλοσοφία των ιδεών
ζεσταίνεται στα χνώτα του κονιάκ
μεθύσι πάθους κι όμως
κυρία μου οι άντρες κλαίνε
στο στόμα ο έρωτας
φτιάχνει γέφυρα με το Θεό
κι η κραυγή γίνεται τάληρο
σε ένα τζουκ μποξ που κλαίει.
Πίσω από τη πόρτα
στη ξύλινη κρεμάστρα η ζωή
ξεχασμένη σε κυκλικά βήματα
χαράζει επιτόπιους δρόμους
που δε βιάζονται να ξημερώσει.
Ντίνα
Εχω την εικονα απο την ταβερνα διπλα στο σπιτι μου με το juke box να παιζει αγαπημενα τραγουδια...και τους θαμωνες με αναλογη διαθεση...
ΑπάντησηΔιαγραφή