-Στο ’πα; Το ξέρεις;
Ο άγγελός μου είσαι
Ο άγγελός μου είσαι
και φύλακας καλός μου.
-Γιατί το λες; Δε νιώθω άξιος.
Ξέχασες που σε πόνεσα;
Ξέχασες που σε πόνεσα;
-Αυτό τέλειωσε. Πάει…
Κι οι άγγελοι σκοντάφτουν.
Κι οι άγγελοι σκοντάφτουν.
Όμως δεν πέφτουν.
Έχουν φτερά που τους κρατούνε.
-Τα είχα χάσει τα φτερά μου
Στη γη σερνόμουν. Δε θυμάσαι;
Στη γη σερνόμουν. Δε θυμάσαι;
-Να λησμονήσω δεν μπορώ
Σπασμένα ήταν μα υπήρχαν
Σπασμένα ήταν μα υπήρχαν
Κοίτα τα τώρα! Ανοιχτά! Λευκά!
Πάει το κακό! Πέρασε! Πάει!
-Εσύ το λες. Κι αν ξαναπέσω;
-Εγώ είμαι εδώ. Να σε σηκώσω.
Βλέπεις; Πατάω γερά.
Βλέπεις; Πατάω γερά.
Φτερά δεν έχω. Μόνο αγκαλιά.
Μιαν αγκαλιά για σένα.
Ανοίγει δυνατά.
Tα κουρασμένα σου φτερά να τα κρατά
μη σπάσουν πάλι, άγγελέ μου,
γιατί σε θέλω να πετάς.
• Επικοινωνήστε με τη συγγραφέα:
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anemosmagazine.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου