ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ "Η καλλιγραφική περισπωμένη της ζωής μας''

Η φωτογραφία ανήκει στη Ζωή Χατζηθωμά 

    Μήπως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος σε ό,τι κάνουμε στη ζωή μας; Το λίγο και το πολύ; Τόσο ρευστό το μεταίχμιο, τόσο λίγος ο χρόνος και οι ευκαιρίες που έχουμε, για να βεβαιωθούμε. Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, πιθανές πολλές απαντήσεις και λύσεις στα ερωτήματά μας. Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος; Το ηθικό και το ανήθικο; Φτάνει από μόνη της μια εκτροπή των μέχρι τώρα δεδομένων μας, για να δούμε τη ζωή με άλλα μάτια; Και πόσο δυνατοί είμαστε, ώστε να νικήσουμε τη συνήθεια και να εστιάσουμε στις ανάγκες μας;

    Η μεγαλύτερη παγίδα και δύναμη στη ζωή μας είναι η συνήθεια. Συνηθίζουμε τις κακές μας συνήθειες, αυτόν που έχουμε δίπλα μας, τη δουλειά μας, τη μιζέρια μας και τελικά ότι θα πεθάνουμε. Γι'αυτό και αφηνόμαστε στο όνειρο, στην ελπίδα, σαν από ένστικτο αυτοσυντήρησης. Ελπίζουμε να ξαναρχίσουμε να ελπίζουμε, σε άνθρωπο, ιδέα, σχέδια για το αύριο.... Συχνά καταλαβαίνουμε ότι το παραμύθι με τον πρίγκιπα και την πριγκίπισσα δεν υπάρχει και ήταν όλα στο μυαλό μας. Προσγείωση, τσάκισμα μεγαλοπρεπές όλο δικό μας!

  Είχαμε μυθοποιήσει και ενθρονίσει σε θρόνο αθανάτων όσους δεν άξιζαν, τους πιστέψαμε, μολονότι τους χαρακτήριζε το απέραντο κενό... Δεν πονάει η ανώμαλη προσεδάφιση, όσο η μελαγχολία και η θλίψη, γιατί δώσαμε κομμάτια και αποθέματα από την ψυχή μας. Τώρα βρίσκονται τόσο χαμηλά και εντελώς γυμνοί από την πρότερη αίγλη τους. Λύπη. Και χρειάζεται ένα διάστημα, για να μάθεις να μη μπερδεύεις το όνειρο και την πραγματικότητα. Γιατί πάντα νομίζουμε ότι είμαστε αλάθητοι, ειδικά όταν πρόκειται να κάνουμε το μεγάλο λάθος σε πρόσωπα, επιλογές στη δουλειά, συνεργάτες ή ιδέες που προσκολλώμαστε. Μαθαίνουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί. Γιατί με ένα φιλί δε λύνονται τα μάγια και ούτε η πριγκίπισσα θα ξυπνήσει από τον αιώνιο ύπνο, αλλά και ο βάτραχος παραμένει ένας τραγικά γλοιώδης βάτραχος, που ποτέ δε θα γίνει πρίγκιπας. Και δεν τον έχεις ανάγκη, να σε σώσει, γιατί τώρα αρνείσαι πεισματικά να σε σώσει κάποιος άλλος, παρά μόνο ο εαυτός σου.

   Ίσως τελικά είναι ώρα να αλλάξουμε την πλοκή του παραμυθιού και κυρίως να μην πιστεύουμε σε κανένα παραμύθι, όσο ελκυστικό κι αν είναι. Στην αρχή είναι άβολα και παγερά, σαν σε προθάλαμο χειρουργείου, αλλά αν δε μπεις στο χειρουργείο, θα πεθάνεις, δεν έχεις επιλογές. Γιατί σε όλους έρχεται στη ζωή μας η στιγμή που είναι ανάγκη να λειτουργήσουμε σε νέα βάση και με νέα δεδομένα πια,ατομικά και συλλογικά. Με γνώμονα τα δικά μας θέλω και εφαλτήριο τον εαυτό μας, χωρίς ψεύτικα δεκανίκια και σαθρά ερείσματα, μόνο με σκέψη ξεκάθαρη. Η ζωή μας ανήκει. Η ιστορία πλαστογραφήθηκε, παραχαράχθηκαν σκόπιμα οι ιδέες πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν παλιότερες γενιές και έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους γι'αυτές. Οι βασιλιάδες είναι γυμνοί! Μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη και βρεθούμε πάλι σε φαύλο κύκλο.

   Έτσι θα πετύχουμε ''καλλιγραφική περισπωμένη'' το σώμα του ενός πάνω στο άλλο, κυρίως όμως πάνω στην ψυχή, τη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Σφιχτά δεμένοι, σφιχτά ερωτευμένοι με τη ζωή, που πάντα θα χρωστά και θα της χρωστάμε: ευκαιρίες, επιλογές που δίνουν χαρά, επιτυχίες στην εργασία, όνειρα στο φεγγαρόφωτο, φιλιά, που αφήνουν σημάδια και χάδια που δεν ανταλλάξαμε, βλέμματα με πάθος, ανάσες δυνατές, μάτια που μιλούν με τη σιωπή, σκέψεις που δεν έγιναν φθόγγοι, όνειρα που δε θα ηττηθούν. Σε επίπεδο προσωπικό, αλλά και κοινωνικό, επαγγελματικό, κοινωνικοπολιτικό. Η δύναμη που πηγάζει από τη δύναμη της ψυχής επεκτείνεται και εδραιώνεται λειτουργώντας με αλληλεπίδραση.

  Μια σταγόνα, μια μικρή αφορμή χρειάζεται μόνο ή ένα λάκτισμα δυνατό και αιφνιδιαστικό, για να συνέλθουμε και να ενεργοποιηθεί η σκέψη. Υπάρχει ένα όριο, που όταν το σπάσουμε, η ψυχή και ο νους ξαναγεννιούνται, λένε. Γιατί αυτό που θα μείνει, όταν εμείς θα έχουμε γίνει αστέρια, είναι η ουσιαστική μέθεξη στη ζωή, μην το ξεχνάμε αυτό, μην το προσπερνάμε. Σημασία έχει να μάθουμε το λόγο που έχουμε έρθει στον κόσμο, αλλά η διαδικασία είναι επίπονη και μοναχική. Εμείς και ο εαυτός μας, εν συνεχεία εμείς και οι άλλοι. Σαν ιερή μυσταγωγία και σαν θεία λειτουργία αξημέρωτα σε μοναστήρι μόνο με το φως των κεριών. Επίκληση και προσευχή στον Θεό και Άγιο προστάτη του καθενός μας. Λύτρωση και σωτηρία ψυχής.