Λείπεις…
Σαν τον εξόριστο καημό
στο πορφυρό μιας λάγνας νύχτας.
Υπάρχεις ….
Στην άκρη άδειου ποτηριού
που καίει σα κρίμα το λαιμό μας.
Τρέχεις
Λέξη βαθιά στη σκέψη μου
σαν την αχόρταγη ματιά σε ανοιχτό βιβλίο.
Φεύγεις …
Σαν την επιστροφή σιωπής ,
πλάνη φαιδρής απόστασης στη κόντρα της αγάπης.
Θα ‘ρθεις…
Σ’ ένα σταθμό με μια ηχώ
σα λατρεμένος ψίθυρος σε δίσκο βινυλίου.
Ει. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου