 |
| Πίνακας - Sir Thomas Dicksee |
'Ενα σύθαμπο ανάμνησης σα νοσταλγία
ένα σύδεντρο ψίθυρων σε πάχνη ονείρου
μια ηχώ αδιάλειπτη σαν καταρράχτης
Μιά κραυγή σαν που χύνεται φλεγόμενο άστρο
ένα σκότος που σκίζεται σαν περηφάνια
μια λυγμών αστραπή σαν παρρησία
'Ενα γέλιο που ράγισε την τρικυμία
ένα βλέμμα που σφράγισε πελάγους θλίψη
μια σιγή που μαρμάρωσε το χάδι του ήλιου
Η λευκότητα π' ανάτειλε σαν αθωότης
τα νερά που κυμάτισαν σαν αρμονία
το τραγούδι που λαγάρισε σα μεσημέρι
Τα χρώματα που έγειραν σαν ήλιου δύση
τα σκιρτήματα π' άγρυπνα θρόισε η Νύχτα
οι πνοές που βουλιάξανε σε ρόδων μέθη
'Ενα χέρι που απλώθηκε σα σφαλισμένο
ένα τραύλισμα αίματος σα θρόμβος ξίφους
κι ένα 'Αχ! που δραπέτευσε βουβό στα χάη
Μια εικόνα που σάλπισμα κεντά της μνήμης
ένα "χαίρε" που αντίλαλο γεννά οπτασίας -
χαρμολύπης ανταύγασμα σαν ομοιότης.
α. ζ. 21/1/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου