Αγκαλιάζω κι απόψε τη μοναξιά,
με σκιές χορεύω στο ημίφως,
μ' επισκέπτεται η φωνή σου,
αφιερωμένη σε εσένα η βραδιά.
Χαμογελάς, τα λόγια σου ηχούν στο χώρο.
“Μαζί μου χόρεψε,
είμαι εδώ για σένα, αγκάλιασέ με,
στο λαιμό, τρυφερά φίλησέ με...”.
Κι εγώ σ' ακολουθώ,
σ'ακολουθώ στον υπέροχο αυτό χορό,
“γύρε ελαφρά στον ώμο μου, σφιχτά αγκάλιασέ με,
είμαι εδώ για σένα, τις έγνοιες σου να πάρω άφησέ με...”.
Γίνεσαι φως κι αγέρας,
όμορφα χρώματα με πλημμυρίζουν, προσπαθώ να σε αγγίξω.
Ας ήμουν σύννεφο, στο ουράνιο τόξο,
τ' όνομά σου να χαράζω,
στα μάτια μου ας έκρυβα τον ήλιο,
να σε καίω όποτε σε κοιτάζω.
Νερό γίνομαι, σε ορμητικό ποτάμι,
σε παρασύρω κάθε φορά που προσπαθείς να δραπετεύσεις,
σ' αγκαλιάζω στην άκρη του καταρράκτη,
γράφω στη δροσιά πως σ' αγαπώ.
Μου χαρίζεις τα φιλιά σου,
καθώς στον αφρό μου γλυκά σε ακουμπώ.
Γίνομαι η αύρα που σε χαϊδεύει,
ακτίνα που μπλέκεται στα μαλλιά σου,
αεράκι, κρύβομαι ηδονικά στο φόρεμά σου.
Πριν τελειώσει ο χορός μας κοίταξέ με,
γίνε όνειρο και φως.
Στο χαμόγελο δεν αντέχει το σκοτάδι,
κι όπως τότε, τραγούδησε μαζί μου,
μια ιστορία που μιλάει για την αγάπη...
Αλέξανδρος Β.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://www.musicheaven.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου