ΤΖΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ "Άρατε πύλας "

άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι 

και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης*Ψαλμοί Δαυίδ 23-9 

Ο καρπός του λιόδεντρου 

τα καντηλέρια της ψυχής ανασταίνει, 

του αμπελιού ο τοκετός 

ζάλη γλυκιά στης καρδιάς το σκίρτημα. 

Άρατε πύλας 

θρησκεία του ανθρώπου ο συνεχής κάματος.

Το χρώμα του κυκλάμινου 

εικόνα του Θείου στο εικονοστάσι, 

της νερομάνας το γέννημα 

αγίασμα στα διψασμένα χείλη. 

Άρατε πύλας 

τα δώρα της φύσης απλόχερα προσφέρονται.

Στητό το στήθος της παρθένας 

προαιώνιες ορμές ανασύρει, 

πορφυρός χρυσοκέντητος χιτώνας 

η αφή στο βελούδινο δέρμα της. 

Άρατε πύλας 

ενωμένα τα κορμιά στον οργασμό παραδίνονται. 

Η άρπα του Απόλλωνα 

το κλάμα του νεογέννητου συνοδεύει, 

ήχος επίλεκτος

διαχρονική τροφή στις ναρκωμένες αισθήσεις. 

Άρατε πύλας 

φωνές νέων πλασμάτων οι καινούργιοι παιάνες.

Σε ναούς ταπεινούς 

του ανθρώπου το παίδεμα μυστικά αναφέρεται, 

υλικό ακατέργαστο 

στων σιωπηλών ποιητών τις ξεραμένες γραφίδες. 

Άρατε πύλας 

η οσμή του ιδρώτα σε παπύρους καθαγιάζεται.

Κοφτερά τα δρεπάνια 

της μάνας γης γεννήματα κουρσεύουν, 

παιδολόγι, γυναίκες, λιοκαμένοι ξωμάχοι 

ένα με το βιος τους. 

Άρατε πύλας 

πλούσια τα ελέη των δικών τους ροζιασμένων χεριών. 

Του ανέμου το ηχόχρωμα 

τη χειμέρια νάρκη αναστατώνει, 

επτασφράγιστα λόγια σοφών 

μυστικά ανασταίνονται. 

Άρατε πύλας 

η επανάσταση του πνεύματος κυοφορείται.

Χρυσοστόλιστα παλάτια 

η οργή του πλήθους καταστρέφει, 

της Περσεφόνης τα δώρα 

αφέντες μας στο ξύλινο τραπέζι. 

Άρατε πύλας 

ο ανώνυμος άνθρωπος τροπαιούχος εισέρχεται. 

γιώργος θ. τζιας