ΨΑΡΡΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ "Ένα ταξίδι,στην πατρίδα της παιδικής ηλικίας"

Η φωτογραφία ανήκει στον  Αντώνη Ψαρρό.

savoir-vivre

Ένα παλιό ξεχασμένο κάρο

πίσω απ' την μάντρα

έγινε το παιχνίδι μου

Ανέβαινα αργοπατώντας σαν σχοινοβάτης

μπαλατζάριζε σαν τραμπάλα

κι ισορροπούσα πάνω του.

Σε μιά απροσεξία μ' έριξε κάτω

έβαλλα τα χέρια μην χτυπήσω

κι ένα σπασμένο γυαλί

έκοψε το χέρι μου

το κόψιμο βαθύ,αίμα πλημμύρισε

ξερίζωσα απερίσκεπτα δυό χόρτα

τά έβαλλα πάνω 

κι ο πόνος έγινε αφόρητος

ήταν τσουκνίδες.

Στο βραδινό τραπέζι

κρατούσα το αριστερό χέρι

ανάμεσα στα γόνατα

τσ... τσ... τσ...τσ...

αποδοκίμασε η μητέρα μου

πως τρώς έτσι παιδί μου;

ΤΟΜ ΣΩΓΙΕΡ

Τα βράδια τραβούσα το πάπλωμα

πάνω απ' το κεφάλι μου

το συγκρατούσα με το πίσω μέρος

κι άναβα τον μικρό φακό

για να διαβάσω τις περιπέτειες

του Τομ Σώγιερ

Ο γιατρός διέγνωσε μυωπία.

Στην γειτονιά οι φίλοι

μου τραγουδούσαν εν χορώ...

αγάπη μου ,λατρεία μου,

γυαλάκια μυωπία μου...

Δεν τα ξαναφόρεσα

παρά μόνο χρόνια αργότερα

κι απο τότε τα φοράω ακόμα.

Που νάναι άραγε τώρα οι φίλοι μου;

ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Το πιό όμορφο δώρο που μου έδωσαν

ήταν το πρώτο μου ποδήλατο

όλη νύχτα κρατούσα το τιμόνι

δίπλα στο κρεβάτι μου

κι όταν ξημέρωσε

ξεχύθηκε η χαρά μου στους δρόμους. 

Για να με σώσουν από την χαρά

που μ' έκανε να ξεχνώ το φαί κι αδυνάτιζα...

κάποια στιγμή το πήραν πίσω

δήθεν πως κάτι έπαθε κι ήθελε μάστορα.

Έκτοτε φοβάμαι όταν χαίρομαι

μήπως και κάποιος πάρει 

την χαρά μου πίσω.

Ο ΓΑΜΟΣ

Την ημέρα του γάμου της μεγάλης μου αδερφής

μου φόρεσαν άσπρο πουκάμισο με παπιγιόν

μακρύ άσπρο παντελόνι και μαύρα λουστρίνια παπούτσια.

Όσο να ετοιμαστούν

βγήκα στην γειτονιά κι έπαιξα μπάλα.

Δεν μ' ένοιαξε που με μάλωσαν

για τις γδαρμένες μύτες των παπουτσιών...

κέρδιζε η ομάδα μου

και μάλιστα με δικό μου γκολ

μόνο που μου έκοψαν το παιχνίδι στην μέση

μ' ένοιαξε.