Θέλει αγάπη η καρδιά ν’ ανασάνει.
Θέλει εικόνες η ψυχή ν’ ανοιχτεί..
Θέλει γαλήνη η σκέψη να πετάξει
κι από ψηλά το παραμύθι της να δει..
Μπήκε ο ήλιος πονηρά μέσα απ’ τη γρίλια,
τα παραθύρια της ανοίγει η ψυχή μου..
Τι όμορφη εικόνα είναι Θεέ μου..!!
πίσω με πάει στη στιγμή την παιδική μου..
Είναι ο ήλιος γλυκό του κουταλιού,
στου ορίζοντα κρυστάλλινο πιατάκι,
κι η θάλασσα το κρύο το νερό,
ο άνεμος λέει το τραγουδάκι..
Έτσι ήταν μια φορά κι έναν καιρό..
(Στέλλα-Σοφία Νικ. Ζυγούρη 28/10/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου