ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ " Στις όχθες του Ληθαίου"

Ο ποταμός Ληθαίος 

Εδώ θα γυρίζουμε πάντα, στις όχθες του Ληθαίου (ο καθένας μας έχει τις δικές του ''όχθες'' για επιβίωση και φυλαχτό). Όσο μακριά κι αν πάμε, εδώ θα μας περιμένουν τα όνειρα που κάναμε παιδιά και ο καλύτερος κόσμος που ονειρευτήκαμε να φτιάξουμε. Τότε που ήμασταν ανίκητοι και πιστεύαμε ότι όλα θα λυθούν μαγικά. Τότε που παίζαμε ''κλέφτες και αστυνόμοι'' και το πιο καλό ήταν να είσαι ο κλέφτης. Εδώ που ήρθε ο έρωτας για πρώτη φορά. Και το φιλί θεράπευε κάθε πληγή. Και τρέχαμε τόσο γρήγορα, που νομίζαμε ότι θα σπάσει η καρδιά μας... Μπορούσαμε να πετάξουμε, όλα ήταν εύκολα, ο κόσμος μας ανήκε! Αυτή την αίσθηση ψάχνουμε και επιστρέφουμε εδώ... Την ελευθερία και τη δύναμη, για να μην αλωθεί η ψυχή μας. Και τελικά να θεωρούμε τα πιο ωραία ''μη'' αυτά που γίνονται ''κι άλλο''. Στις ''όχθες'' που κρύβουμε μέσα μας σαν πολύτιμο φυλαχτό ανατρέχουμε ακόμη και σήμερα που η εποχή της πρώτης νιότης έχει παρέλθει. Από αυτές αντλούμε το πάθος για τη ζωή, αφού έστω και αδιόρατη σε κάθε πτυχή μας υπάρχει αυτή η ιερή σκιά τους, που σηματοδοτεί την πανίσχυρη τάση για αγώνα και συμμετοχή στη ζωή. Από το σημείο αυτό των νεανικών μας ανησυχιών αναβλύζει η έντονη επιθυμία να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, ενώ μετασχηματίζουμε το ασήμαντο των πραγμάτων σε αυτονόητα σημαντικό, χωρίς όμως την ψυχρή λογική και την απόλυτη αντικειμενικοποίηση της καθημερινότητας, που οδηγεί σε ''ξηρασία'' και τέλμα. Eιδικά στις θυελλώδεις μέρες που ζούμε και που οι πιο σπουδαίες αξίες φθίνουν και ατροφούν σχεδόν μέχρι σκληρής εξαφάνισης, η επιστροφή στις εσωτερικές μας'' όχθες'', στις πηγές δύναμης και δημιουργίας προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη. Η αναζήτηση της αθωότητας, η προσπάθεια για αγάπη και ανθρωπιά είναι η ωραιότερη επιβεβαίωση του ανθρώπου. Και οι προσπάθειες αυτές θα ξεκινήσουν από τότε που τρέχαμε να πιάσουμε τα σύννεφα και ανταγωνιζόμασταν τον άνεμο! Τότε που το ωραιότερο και πηγαίο χαμόγελο δεν είχε δολοφονηθεί και δεν είχε ''δηλητηριαστεί'' η ψυχή μας από τις τοξικότητες της εποχής.

Δεν έχουμε δικαίωμα να διαστερέψουμε την ορμή των νεανικών μας χρόνων, ούτε να σκύβουμε το κεφάλι, να συμβιβαστούμε και να αλλοιωθούμε. Οι ψεύτικοι ηγέτες, οι ψεύτικοι άνθρωποι και οι μεταλλαγμένες ψυχές του μίσους είναι ο μέγας κίνδυνος σήμερα. Αυτοί είναι ''οι άλλοι'', που κρύβονται πίσω από τις προαιώνιες μάσκες της σκοπιμότητας, συνθλίβοντας με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο την αλήθεια και το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξής μας. Ανατρέχοντας, λοιπόν, ο καθένας μας στις δικές του πηγές ζωής, στις δικές του ''όχθες'' είναι δυνατό να αποκαταστήσει την προσωπική του ισορροπία, να αντλήσει δύναμη και τελικά να επανενθρονιστούν τα χαμένα μας ιδανικά. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί να γίνει η επανακύρωση των ηθικών αξιών από την κατάλυση της αβεβαιότητας και του φόβου, που λειτουργεί σαν ''Δαμόκλειος σπάθη'' πάνω από τα κεφάλια μας.

Οι όχθες'' του Ληθαίου, λοιπόν, είναι το ξεκίνημα της ζωής μας, τα όνειρα που κάναμε με καθαρή και ατρόμητη ψυχή, τα γνήσια ιδανικά μας. Είναι όλα εκείνα που σηματοδοτούν και δίνουν αληθινό νόημα και το βαθύτερο περιεχόμενο στο άτομο και στην κοινωνία. Είναι οι φωτεινοί δείκτες πορείας και το ασφαλές πηδάλιο της ζωής μας....Το φυλαχτό μας...Το δικό μας ''Άξιον Εστί'' και το ανέφελο χαμόγελο των παιδικών μας χρόνων...