Στους φάρους του κόσμου λιγοστεύει το φως της ελπίδας και τα όνειρα ακυβέρνητα απάγκιο πως να βρουν πώς να μπορέσει το αίσθημα με την ζωή να σμίξει αφού η καρδιά του κόσμου αυτού έπαψε να κτυπά σε εσπερινούς αγάπης άγονοι γίναν οι καιροί στο δάκρυ και αλίπαντη απόμεινε η χέρσα γη έρωτα
να καρπίσει γιαυτό και εγώ σπαράγματα νοσταλγικά κρατώ
της μνήμης και απ το λησμονημένο παρελθόν μυθολογώ το μέλλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου