 |
| Πίνακας - Κώστας Αυγερίου |
Πώς ξελογιάζει ο χρόνος τις σκέψεις μας τρέχοντας μαζί στους ορίζοντες μιας όστριας πλάνας θάλασσας μέσα στον ασκό των ανέμων κρυμμένοι με όνειρα παιδικά που δεν ωρίμασαν αυτοί οι δύσκολοι καιροί με τη σκόνη της Μπαρμπαριάς στα μάτια σημάδια μιας ερήμου που μας παραμονεύει εμείς τα παιδιά του Μπάτη στο Φάληρο της αρχαίας Ελευσίνας την αγέλαστη πέτρα για φυλαχτό στο στήθος που είχαμε κάνει τάμα κρυφό να ξανανταμώσουμε κάποτε στον ναό του Ποσειδώνα περιπλανώμενοι στην δυτική ακτογραμμή ερωτευμένοι και με τη θέα αγκαλιά με ανθάκια κάπαρης στο στόμα να φτάσουμε στο Σούνιο στο ακρωτήρι της προσμονής να σταθούμε στο βράχο πάνω δοκιμάζοντας πάλι τα φτερά μας περιμένοντας να φυσήξει ξανά η όστρια πάνω στην αλμύρα του μαρμάρου να ανάψουν το μεσημέρι οι αιώνιοι φάροι πάνω στα σημάδια των πληγών μας και με την τρίαινα του θεού να πάρουμε λάφυρο πίσω τη ζωή μας στα χέρια μας σφιχτά τη χαμένη ζωή μας. Ηλίας Μάρκος
Στη φωτογραφία: Πίνακας του ζωγράφου Κώστα Αυγερίου, από τη συλλογή του" Άνεμοι μεταλαμπάδευσης" στην έκθεση ζωγραφικής του στην Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου