Τo Πώς και το Γιατί ποιος ξέρει...! Στιγμές είναι μόνο .. που σα βομβίσουν τα μελίσσια κι οι μπούμπουρες τσουγκρίζοντας ποτήρια όλο γύρη κι ο κότσυφας ραμφίσει το γινωμένο κούμαρο. Τότε που στάζουνε τα μούσκλια στάλα τη στάλα βρόχινο νερό κι οι μικροί μανίτες τανύζουν τα σκουφάκια τους στον ήλιο. Τότε που ο σκύλος κυνηγά την ουρά του από θυμό που δε βρίσκει το θαμμένο του κόκκαλο. Τότε που η θάλασσα κανακεύει τα βότσαλα κι αυτά γυαλίζουν όλο προσμονή. Που πέρα στ' ανοιχτά φεγγίζει η Νέα μέρα υποσχόμενη χαρά και καλά μαντάτα. Τότε που το μικρό κορίτσι λύνει τα σανδάλια του κι ο Άντρας που κρύβουν μέσα τους τ' αγόρια κοιτάζει μαγεμένος. Τότε που ακουμπά ο οδοιπόρος στο κορμί του δέντρου και μια φέτα από καρπούζι φαντάζει Αυγουστιάτικο φεγγάρι. .......Τότε που η μοναξιά κόβει σα διαμάντι.... Τότε είναι.. που ανυπάκουη γίνεται η καρδιά και στήνουνε τρελό χορό σαν κοριτσόπουλα οι συνάψεις των νευρώνων Τότε .. συλλαμβάνονται τα Όμορφα Λόγια σαν τα μωρά του Έρωτα κι είναι μια Ωραία στιγμή ετούτη που ξεπηδάει μισοκοιμισμένο και δειλό το Ποίημα που αλλιώς γεννιέται κι αλλιώς ωριμάζει και περιμένει στο χαρτί σαν έκθετο βρέφος... ...Στοργή του πρέπει.... (Μαρια Μ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου