Βίνσεντ βαν Γκογκ (30 Μαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890)

Αυτοπροσωπογραφία

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent Willem van Gogh,(30 Μαρτίου 1853 – 29 Ιουλίου 1890) ήταν Ολλανδός ζωγράφος. Εν ζωή, το έργο του δεν σημείωσε επιτυχία ούτε ο ίδιος αναγνωρίστηκε ως σημαντικός καλλιτέχνης. Ωστόσο, μετά το θάνατό του, η φήμη του εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα και σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών.

Η επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ γεννήθηκε στο ολλανδικό χωριό Ζούντερτ (Zundert) και ήταν ο μεγαλύτερος από τα συνολικά οκτώ παιδιά της οικογένειάς του, γιος του πάστορα Θεόδωρου βαν Γκογκ. Στον Βίνσεντ δόθηκε το όνομα του παππού του, το οποίο είχε δοθεί και στο πρωτότοκο παιδί της οικογένειας, το οποίο είχε πεθάνει σε βρεφική ηλικία. Ήδη από τα πολύ νεανικά του χρόνια παρουσίασε τάσεις μελαγχολίας και πρώιμα ψυχολογικά προβλήματα.

Με κομμένο το αυτί 

(αυτοπροσωπογραφία)

Σε ηλικία 16 ετών και αφού είχε ήδη καταπιαστεί χωρίς επιτυχία με αρκετά επαγγέλματα, ασχολήθηκε για ένα διάστημα με το εμπόριο έργων τέχνης, στην εταιρεία Goupilator & Company, όπου τον επόμενο χρόνο προσελήφθη και ο αδελφός του Τεό βαν Γκογκ (Theo van Gogh). Το 1873, η εταιρεία τον μεταθέτει στο Λονδίνο και αργότερα στο Παρίσι. Την περίοδο αυτή, εντείνεται το ενδιαφέρον του για τη θρησκεία, επηρεασμένος εμφανώς και από την ιδιότητα του πατέρα του. Αφού απολύεται από την εργασία του το 1876, επιστρέφει στο Άμστερνταμ για να σπουδάσει θεολογία. Οι σπουδές του διαρκούν για περίπου ένα έτος και το 1878 του ανατίθεται μία θέση ιεροκήρυκα στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στην υποβαθμισμένη περιοχή Μπορινάζ, όπου λειτουργεί ορυχείο. Ο βαν Γκογκ κηρύττει για περίπου έξι μήνες επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ένδεια των ανθρώπων της περιοχής. Αυτή είναι και η περίοδος κατά την οποία ξεκινά να σχεδιάζει μικρά έργα και πιθανόν αποφασίζει να ασχοληθεί με την τέχνη.

Το 1880, σε ηλικία 27 ετών, ξεκινά να παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα ζωγραφικής, ωστόσο σύντομα έρχεται σε ρήξη με τον δάσκαλό του, Αντόν Μωβ (Anton Mauve), γύρω από καλλιτεχνικά ζητήματα. Τα επόμενα χρόνια δημιουργεί έργα κυρίως επηρεασμένα από τη ζωγραφική του Ζαν Φρανσουά Μιγέ (Jean-François Millet), ενώ ταξιδεύει στην ολλανδική επαρχία ζωγραφίζοντας θέματα που εμπνέεται από αυτή. Το χειμώνα του 1885, παρακολουθεί μαθήματα στην Ακαδημία της Αμβέρσας, τα οποία όμως διακόπτονται πολύ σύντομα αφού αποβάλλεται από τον καθηγητή της ακαδημίας Ευγένιο Σιμπέρ (Eugene Siberdt). Παρά το γεγονός αυτό, ο βαν Γκογκ προλαβαίνει να έρθει σε επαφή με την ιαπωνική τέχνη από την οποία και δανείζεται στοιχεία ή πολλές φορές μιμείται την τεχνοτροπία της. Αρκετές από τις προσωπογραφίες του, περιλαμβάνουν επίσης σε δεύτερο πλάνο κάποιο έργο ιαπωνικής τέχνης.

Αυτοπροσωπογραφία 

Την άνοιξη του 1886 επισκέπτεται το Παρίσι όπου ζει με τον αδελφό του — επιτυχημένο πλέον έμπορο τέχνης — στην περιοχή της Μονμάρτης, κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κατά την παραμονή του, έρχεται σε επαφή με τους ιμπρεσιονιστές Εντγκάρ Ντεγκά, Καμίλ Πισαρό, Πωλ Γκωγκέν και Τουλούζ Λωτρέκ. Επηρεάζεται σημαντικά από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού και ειδικότερα σε ότι αφορά τη χρήση του χρώματος. Ο ίδιος ο βαν Γκογκ κατατάσσεται περισσότερο στους μετα-ιμπρεσιονιστές ζωγράφους. Χρησιμοποίησε συχνά τεχνικές των ιμπρεσιονιστών αλλά διαμόρφωσε παράλληλα και ένα προσωπικό ύφος, το οποίο διακρίνεται από την χρήση συμπληρωματικών χρωμάτων που οι ιμπρεσιονιστές αποφεύγουν.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1888, ο βαν Γκογκ εγκαταλείπει τη γαλλική πρωτεύουσα και επισκέπτεται τη νότια Γαλλία και την περιοχή της Προβηγκίας. Υπάρχουν αναφορές πως εκεί εμπνέεται από το τοπίο καθώς και την αγροτική ζωή των κατοίκων, θέματα τα οποία προσπαθεί να αποδώσει και στη ζωγραφική του. Την περίοδο αυτή, επινοεί και μία ιδιαίτερη τεχνική των στροβιλισμάτων με το πινέλο ενώ στους πίνακές του κυριαρχούν έντονα χρώματα, όπως κίτρινο, πράσινο και μπλε, με χαρακτηριστικά δείγματα τα έργα "Έναστρη νύχτα " και μία σειρά πινάκων που απεικονίζουν ηλιοτρόπια. Το έργο Κόκκινο αμπέλι αυτής της περιόδου είναι επίσης το μοναδικό έργο που κατάφερε να πουλήσει ο βαν Γκογκ εν ζωή. Κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αρλ, δέχεται και την επίσκεψη του ζωγράφου Γκωγκέν. Ωστόσο, μετά από λίγους μήνες, οι δυο τους διαφωνούν έντονα και λόγω της ασταθούς ψυχικής του υγείας, ο βαν Γκογκ κόβει μέρος του αριστερού του αυτιού καταλήγοντας στο νοσοκομείο της περιοχής. Υπάρχουν ισχυρισμοί πως ο βαν Γκογκ είχε απειλήσει να σκοτώσει τον Γκωγκέν και προέβη στο κόψιμο του αυτιού του αναζητώντας ένα είδος κάθαρσης από τις τύψεις του.

Έναστρη νύχτα (1889)
Στο έργο του αυτό ο Βαν Γκογκ έχει απεικονίσει χαοτικές δίνες που ακολουθούν την κλιμάκωση Κολμογκόροφ, όπως προκύπτει από μαθηματική ανάλυση της εικόνας. Ο Βαν Γκογκ αναπαράγει σε πίνακές του, επακριβώς, νόμους της φύσης.

Το 1889 εισάγεται στο ψυχιατρικό κέντρο του μοναστηριού του Αγίου Παύλου στον Σαιν Ρεμύ, όπου και παραμένει συνολικά για ένα περίπου χρόνο πάσχοντας από κατάθλιψη. Κατά την παραμονή του εκεί, συνεχίζει να ζωγραφίζει. ΤονΜάιο του 1890 εγκαταλείπει την ψυχιατρική κλινική και ζει για ένα διάστημα σε μία περιοχή κοντά στο Παρίσι, όπου παρακολουθείται από τον γιατρό Πωλ Γκασέ, στον οποίο είχε συστήσει τον βαν Γκογκ ο ζωγράφος Καμίλ Πισαρό. Στο διάστημα που παρακολουθείται ιατρικά, ο βαν Γκογκ παράγει ένα μόνο έργο, που αποτελεί προσωπογραφία του Γκασέ.

Τον Ιούλιο του 1890, ο βαν Γκογκ εμφανίζει συμπτώματα έντονης κατάθλιψης και τελικά αυτοπυροβολείται στο στήθος στις 27 Ιουλίου ενώ πεθαίνει δύο ημέρες αργότερα. Δεν είναι απολύτως βέβαιο ποιο ήταν το τελευταίο του έργο, αλλά πρόκειται πιθανά για το έργο με τον τίτλο Ο κήπος του Ντωμπινύ ή για τον πίνακα Σιτοχώραφο με κοράκια.

Μετά το θάνατο του βαν Γκογκ, η φήμη του εξαπλώθηκε ραγδαία, με αποκορύφωμα μεγάλες εκθέσεις έργων του που πραγματοποιήθηκαν στοΠαρίσι (1901), το Άμστερνταμ (1905), την Κολωνία (1912), τη Νέα Υόρκη (1913) και το Βερολίνο (1914).

Συνολικά δημιούργησε σε διάστημα περίπου δέκα ετών περισσότερα από 800 πίνακες και 1000 μικρότερα σχέδια. Σώζεται ακόμα εκτενής αλληλογραφία του με τον αδελφό του, που περιλαμβάνει περισσότερα από 700 γράμματα. Επίσης ο βαν Γκογκ είναι διάσημος για τις πινελιές του οι οποίες πολλές φορές παρουσιάζουν μια κίνηση.

https://el.wikipedia.org/

Οι πατατοφάγοι 

ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΥ 

 Στην αρχή της δραστηριότητάς του, ασχολήθηκε με το σχέδιο. Τα σχέδιά του είναι καταπληκτικά, εντυπωσιακά και δυναμικά.

 Ο Βαν Γκογκ λάτρευε τη φύση, τη γη και τους αγρότες. Στις πρώτες του ζωγραφιές απαθανάτισε τη σκληρή και φτωχική ζωή των αγροτών, θέλοντας να δείξει "τη χειρωνακτική εργασία και τον τίμιο τρόπο, με τον οποίο έβγαζαν το ψωμί τους".

 Δημιούργησε πολλά πορτραίτα και αυτοπροσωπογραφίες, αναζητώντας τις διαφορετικές μορφές που μπορεί να δώσει ένα πρόσωπο και τη "μεγαλύτερη ομοιότητα από ό,τι ένας φωτογράφος". Πίσω από τα πρόσωπα έβαζε ως φόντο γιαπωνέζικα τοπία ή γκέισες, όπως ήταν τότε η μόδα.

 Σχεδίαζε πολλές φορές το θέμα του, πριν το χρωματίσει. Χρησιμοποιούσε έντονα χρώματα με την τεχνική του impasto. Η τεχνική αυτή επιτρέπει στο ζωγράφο να χρησιμοποιεί το χρώμα με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργεί μια παχιά, πλούσια υφή στο έργο του, με πινελιές που διακρίνονται ξεκάθαρα. Ο όρος δηλώνει την επίστρωση πυκνού αδιάλυτου χρώματος, με το αποτύπωμα της σπάτουλας ή του πινέλου.

 Με τις νεκρές φύσεις του και τα τοπία του κατόρθωσε να μεταδώσει την ψυχική του κατάσταση. Μοναξιά και θλίψη, γαλήνη και ηρεμία, τρομερή αγωνία αλλά και παθιασμένη αγάπη για τη ζωή αντικατοπτρίζονται στα έργα του. Ηλιοτρόπια, ίριδες, ανθισμένα δέντρα, κυπαρίσσια, ουρανοί κυματοειδείς, σταροχώραφα αναδεικνύονται με μια τολμηρή αμεσότητα και ένταση.

 Γοητεύτηκε από τη νύχτα και τη θεωρούσε "πιο ζωντανή, πιο πολύχρωμη από τη μέρα". Το αριστούργημά του "Έναστρη Νύχτα", με αστέρια μεγάλα, στροβιλιζόμενα και λαμπερά σε ένα ουρανό, γεμάτο μυστήριο και κίνηση, είναι το μοναδικό στην ιστορία της ζωγραφικής που αποδίδει το μεγαλείο του σύμπαντος.

 Το αγαπημένο του χρώμα ήταν το κίτρινο του ήλιου, που τον βοηθούσε, με την εκρηκτικότητα, τη λάμψη και τη ζωντάνιά του, να παλεύει το σκοτάδι, όπου τον έριχνε η θλίψη και η αγωνία της απομόνωσης. Η αγάπη του για τη ζωή διακρίνει όλα τα έργα του.

http://users.sch.gr/

Βάζο με 12 ηλιοτρόπια (1889)

Τα 4 ηλιοτρόπια

Νεκρή φύση με πατάτες

Άνδρας χωρικός

Ο ταχυδρόμος Ζοζέφ Ρουλέν

Τα πρώτα βήματα

Ξεκούραση μετά τη δουλειά

Κόκκινο αμπέλι στην Αρλ

Χωράφι με παπαρούνες

                                               

 Θαλασσινό τοπίο στο Σαιντ Μαρί

 Μονμάρτρη

 Λαχανόκηποι στη Μονμάρτρη

Χιονισμένο τοπίο

Ελιές με φόντο τον κίτρινο ουρανό και ήλιο

Σταροχώραφο με κυπαρίσσια

 Σταροχώραφο 

 Κλαδεμένες ιτιές στο ηλιοβασίλεμα

  Ίριδες

  Θημωνιές στην Προβάνς

 Ανθισμένη αμυγδαλιά

 Η εκκλησία στην Οβέρ συρ Ουάζ

 Το δωμάτιο του Βίνσεντ στην Αρλ

 Διάδρομος στο άσυλο

 Μέσα στο άσυλο

 Ο κήπος στο άσυλο

 Νυχτερινό καφενείο

Στην Αρλ τη νύχτα

 Έναστρη νύχτα στο Ρήνο

 Ο σπορέας

 Το μάζεμα της ελιάς,

  Sunset at Montmajour

  The Mulberry Tree

 Country road in Provence by night

 Arles - Two Lovers

 Langlois Bridge