ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "

Ρίγησε η επιφάνεια της λίμνης όταν σηκώθηκαν οι νερόκοτες... 

οι ερωδιοί κοίταξαν ακατάδεχτα το φτερούγισμά τους 

κι ύστερα ανοίγοντας πλατειά τα μεγάλα τους φτερά, 

έκαμαν έναν υπερήφανο κύκλο με αργές κινήσεις 

και ξανακάθισαν τινάσσοντας το λοφίο τους. 

Ισορροπώντας στο ένα πόδι τα φλαμίνγκο, 

σαν τιμωρημένοι μαθητές του παλιού καιρού, 

έβαψαν ροζ ως και τα πράσινα φύκια. 

Τα ισχνά αγριοκάλαμα έχουν εύκολο το θρήνο, 

και μιαν ενδογενή ροπή προς την απελπισία,

 έκλαψαν απαρηγόρητα το θάνατο των ψαριών . 

Μείνε μακριά από την κατάρα της λίμνης που στέγνωσε! 

μη γελαστείς και κοιταχτείς στα νερά που απόμειναν! 

Εκεί μέσα, μάτια μου, έχει κι άλλους σαν κι εσένα 

μπερδεμένους στα φύκια και στ’ αγριοκάλαμα ! 

Έψαχναν κι αυτοί το μαντήλι της νεράιδας... 

(Μαρια Μ.) 6/1/2017
Γραμμένο στη Λίμνη Κάρλα..

πηγή φωτογραφίας