ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Στη γιορτή σου "

Μες στην άστρο χαλασιά
δεν ξέρω αν το λάβεις!
Σου γράφω για τα χρόνια
που γυμνώνονται,
δίχως κανείς να επαινεί τις σκέψεις μου,
απ΄την αθέατη πλευρά,
που η Μεσόγειος φλέγεται
στις εσχατιές του κόσμου.

Όπου όλα βυθίζονται σ΄ένα σύμπαν
στην άβυσσο,
κι είμαι η μόνη που αγωνίζομαι,
που αισθάνομαι,
που βλέπω αστραπές σε δρόμους,
με τις αντανακλάσεις που σμίγουν
τα όνειρα αιώνων,
που άφησαν τα χνάρια τους μετέωρα.

Γιατί εδώ τον τραγουδάμε τον θάνατο
με δόκανα,
και βρώμικη ανάσα καπνού στο άγριο
μεσονύχτι μας.
Όταν βαλσαμωμένες γιρλάντες τυλίγουν
το σώμα μας,
για την καθαρτήρια ολοκαύτωση.

Υ.Γ.
Με πολύ αγάπη
Σε φιλώ, ενωμένο το στόμα μου
με το στόμα σου,
σε κατ΄οίκον εγκλεισμό...

Γρηγορία Πελεκούδα

Γιατί η ποίηση δεν είναι για τα συρτάρια μας...