Σε θωρώ κατάματα στην απαρχή της μέρας
Mου ανοίγεις το πρόσωπο και μου ανήκεις
Ότι γράφει η ζωή στην παρατήρησή της
το επικυρώνει μόνον ο θάνατος
Ακόμη παραπατάει ο κόσμος
ανάμεσα σε πεσμένα κλαδιά και πέτρες
στο προαιώνιο του Χρόνου θέρετρο
Τις φωνές τους παρασέρνει ο άνεμος
μες τις μονότονες σπηλιές με τα σβησμένα φώτα
Έκτακτη θέση για ότι έλαμψε
και πια αιμορραγεί στεγνό
με δίχως βλέμμα πορφυρό στην τέχνη
Επιλεκτική τυφλότητα σε φωτεινές διαδρομές
Τερέτισμα εύηχης νεροποντής
στων φύλλων το κωφάλαλο στρώμα
Συντήρηση στη φθορά
ένα όραμα βαθύ
Οι επτά αρμονίες της πληρότητας
Σπουδή σε τρισυπόστατο βράχο
ελκόμενο από μελάνη ερυθρά
ως τον πνευματικό νεογνό
μιας Αποκάλυψης…
Ελένη Μπλάτζα (Π.Δ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου