i.ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Μια αχαλίνωτη
δέσμευση σε σκουριασμένες
υποσχέσεις στο έρεβος.
Ασυνάρτητο παραλήρημα
σε βάλτους αγγελόμορφων.
Κυοφορείς ελπίδες
με όνειρα βυθισμένα
στη λίμνη της λογικής σου.
Αντοχή και δέσιμο κρυφών καιρών
με τράπουλες σημαδεμένες.
Παρασύρεσαι με σχοινιά
δεμένα στα σύννεφα μα δεν πετάς.
Γέρνω τα βλέφαρα μου
να σε ονειρευτώ
σε άρμα αλόγων να τρέχεις.
Ζητώ σκοτάδι να ανάψω ήλιους,
να τιμωρήσω τη λάμψη
της πονεμένης χαραμάδας,
για να φυσήξει ο άνεμος
της φυγής σου
και συ ν' αναστηθείς.
Θαλασσέλης Αντώνης
ii . ΕΠΙΘΥΜΙΑ
να διαφεντέψει η καρδιά μου,
την εμπιστεύτηκα,
ίσως περίσσια να ‘χει λογική,
σοφότερη απ’ το μυαλό μου.
Μπήκα στη γιορτή
σχεδιάζοντας τους χάρτες της
απόδρασής μου.
Να δω το φως να τιμωρεί
το σκοτάδι μου,
να σφραγίσω την κερκόπορτα
της λύπης μου.
Πείσμα είχα να χορέψω
στην βροχή αψηφώντας
τους κεραυνούς.
Να παλέψω στην δίνη
της λογική μου,
να παρασυρθώ στο βυθό
του αλόγιστου πάθους.
Κι αν είναι να πληγωθώ ας γίνει,
θα το αντέξω.
Ξανά πίσω η παλιά
διαδρομή οι κατακτήσεις,
η κορυφή, οι χαρές ,
τα ναυάγια, οι μπόρες .
Χωρίς λησμονιά αλλά με θύμηση.
Τώρα πια στα δύσκολα
την έχω μεγαλύτερη ανάγκη.
Τη νιώθω, καρτερά
και υφαίνει το πανί της.
Παίρνω δύναμη απ’ την αγάπη της,
κουράγιο απ’ τα λόγια της.
Ταξιδεύω στα όνειρα της
με τρέλα, χωρίς δισταγμό
για την Ιθάκη μου.
Τεντωμένες οι χορδές
της ψυχής μου,την λαχταρώ.
Ναι………. θα κάνω το μεγάλο βήμα.
Είμαι ακόμα όρθιος
γιατί "είναι το αίμα"
που κυλάει στις φλέβες μου.
Είμαι ζωντανός και διψασμένος.
Διψασμένος για αγάπη !!!
Θαλασσέλης Αντώνης
iii. ΑΛΛΑΓΗ
το παλιό τεφτέρι άνοιξα,
στάθηκα στην σελίδα σου.
Διάβασα τα λόγια σου
που μιλούσαν για αγάπη.
Τότε… ζωγράφιζες όνειρα
πάνω σε καρδιές με βέλη.
Οι υποσχέσεις σου τριαντάφυλλα
σε βάζα μ’ ελπίδες!
Κι όσο συνέχιζα να διαβάζω
ο χρόνος κυλούσε,
οι γραμμές πιο κάτω αραίωναν.
Τα γράμματα θολά
από τα δάκρυα
στο κιτρινισμένο χαρτί.
Οι ζωγραφιές ξεθώριασαν.
Μαράθηκαν τα λουλούδια,
οι καρδιές σώπασαν...
Μουντά απόβραδα
σε άχρωμα φεγγάρια
ξετυλίγουν άγραφους
μολυβένιους πάπυρους.
Φτάνω στο τέλος,
οι γραμμές τελείωσαν
κι οι λέξεις χάθηκαν
και γω γύρισα σελίδα…
Θαλασσέλης Αντώνης
iv. ΑΓΥΡΤΗΣ
στη ζωή καημούς και λύπες.
Δένω τον φόβο
με σχοινιά μην δραπετεύσει.
Παίρνω το ρίσκο
και πετώ στους ουρανούς
του πάθους.
Αμίλητος πορεύομαι
σαν άγαλμα αρχαίο.
Στύβω σε καθαρό πανί
το δάκρυ, τον ιδρώτα
και την καυτή ανάσα σου
την έχω αποκούμπι.
Άγια ετούτη η στιγμή,
που αλήτεψα στα μάτια σου.
Στα πύρινα σεντόνια σου
ταξίδεψα αγύρτης,
στο σώμα σου πλανήθηκα,
στους χάρτες της ψυχή σου.
Θαλασσέλης Αντώνης
v. ΦΟΒΑΜΑΙ
πετρώνει το δάκρυ
και πέφτει βαρύ.
Τότε προσπαθώ να ξεφυλλίσω
το βιβλίο του χρόνου…
τρέμω στην ιδέα.
Είναι κι η νύχτα που με σκιάζει.
Είναι κι εσύ που μου λείπεις.
Καρφωμένο το βλέμμα πάνω του.
Παλιό βιβλίο, φθαρμένο,
κολλημένες σελίδες.
Μυρωδιά υγρασίας!
Τα χέρια δεν τολμούν,
η σκέψη αγκομαχεί.
Φοβάμαι μη μου πάθεις τίποτα.
Φοβάμαι μη σε χάσω...
Φοβάμαι να γυρίσω σελίδα...
Φοβάμαι το τέλος!
Θαλασσέλης Αντώνης
Από την ποιητική συλλογή "ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗΣ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου