ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΡΤΗΣ - ΟΛΑ,ΠΛΗΝ ΕΝΟΣ.....

Τη ΣΥΝΝΕΦΙΑ τη γκρίζα,την θαμπή,
με φύσημα καρδιάς την αναριεύεις.
Τον ΑΝΕΜΟ τον λυγίζεις,
εσύ αν γίνεις δυνατός αέρας.
Το ΚΡΥΟ το κυνηγάς,
με της ψυχής τις πυρωμένες βέργες.
Την ΑΣΤΡΑΠΗ δεν σκιάζεσαι,
είσαι ατραποκαμμένος.
Τον ΚΕΡΑΥΝΟ τον προσπερνάς,
με καθαρής καρδιάς το φλογοβόλο βλέμμα.
Τη ΒΡΟΧΗ την ρουφάς,
με του κορμιού τις άυλες ομπρέλες.
Το ΧΙΟΝΙ το βαρύ,το παγερό,
μ' ένα σου δάκρυ καυτερό το λιώνεις.
Το ΛΙΟΚΑΜΑ το προσπεράς,
με τη δροσιά από χνώτο νοτισμένο.
Την ΑΝΗΜΠΟΡΙΑ τη σκληρή,
με βότανα ψυχής τη θεραπεύεις.
Το ΘΑΝΑΤΟ τον παγερό,
ποτέ δεν θα ζεστάνεις.
Το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ μοναχά θα τυλιχτεί,
σαν λύτρωσης μαντήλι.

Μίμης Κούρτης - Μεσολόγγι,10 Μάρτη 2 0 1 7.