ΚΟΤΣΟΒΟΛΟΥ ΑΘΗΝΑ "ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ"

Στην αρχή δώσανε τα χέρια σα φίλοι.

΄Υστερα από σεβασμό υποκλίθηκαν.

Ξάφνου τα χέρια χούφτωσαν τις λαβές

Και τράβηξαν τα σπαθιά απ΄ τα θηκάρια.

Κι άρχισαν να παλεύουν ώρες ατέλειωτες

Γιατί… Ούτε κι οι ίδιοι δεν το ξέρουν

Ίσως για να ξεφύγουν κάπως

Από την απραξία της ειρήνης.

Ώρες ολόκληρες πάλευαν..

Ήρθε το βράδυ και τ’ άλλο πρωί

Άναψαν τα σπαθιά..

Τέλος ξανάβαλαν τα σπασμένα σπαθιά

Στα θηκάρια τους

Μάζεψαν τα ματωμένα κουρέλια τους

ίσως και τα κομμένα χέρια τους-

Υποκλίθηκαν, έδωσαν τα χέρια κι έφυγαν.

Ένα βραβείο έμεινε στο ράφι σκονισμένο

Σε ποιον να το δώσω; Ποιος νίκησε;

Τι σημασία πια θα έχει αφού..

Εμείς ακόμα πολεμάμε;

Αθηνά Κοτσόβολου ©