Κουρνιασμένος
σε θύμισες αλλοτινές
το κλάμα του ψαριού
στη μολυσμένη λιμνοθάλασσα
μονάχος
αφουγκράζομαι.
Λαξευμένα πρόσωπα νηπίων
στ’ απόκρημνα βράχια•
του Ηρώδη
τ’ άσχημα καμώματα
Ερινύες
στις μνήμες μας.
Μισώ
ακόμα τους νικητές
όχι γιατί ανήκω στους χαμένους•
τα ροδοκόκκινα προγούλια τους
ο φόβος
που φωλιάζει εντός μου.
Λιθάρια
στα καντούνια του μυαλού
της σκέψης το διάβα εμποδίζουν,
την ύστατη ώρα
αντοχές και κουράγιο αναζητώ•
έχει δουλειά το ξεχέρσωμα.
(γιώργος θ. τζιας, από τη συλλογή "του αστεριού ο τοκετός")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου